کلبه هایدگر

بسیاری از معروف‌ترین آثار هایدگر، فیلسوف نام‌آشنای قرن بیستم، در کابین کوچک اشغال‌شده‌ای واقع در کوه‌های جنگل سیاه در جنوب آلمان به نگارش درآمده است. به بیان خود هایدگر، او با ساختمان و محیط اطرافش صمیمیت فکری و عاطفی برقرار ساخته و نوع ارتباطش با محیط اطرافش بر نوشته‌هایش اثر گذاشته است. نویسنده‌ی اثر پیش رو به بررسی این ارتباط پرداخته، رابطه‌ای که بین مکان، اندیشه و شخص شکل گرفته است.
هایدگر جهان کار خود را این‌گونه توصیف کرده است:
در دامنه‌ی پر شیب دره‌ی کوهستانی وسیعِ جنگل سیاه در جنوب در ارتفاع 1150 کیلومتری یک کلبه‌ی کوچک اسکی وجود دارد. اندازه‌ی نقشه‌ی کف آن شش در هفت متر است. سقف کوتاه آن بر روی سه اتاق است: آشپزخانه که ضمنا اتاق نشیمن است، اتاق خواب و اتاق کوچک مطالعه. در سرتاسر کف دره‌ی تنگ و در تپه‌ی شیب‌دار مقابل آن خانه‌های روستایی با سقف‌های پیش‌آمده به‌صورت پراکنده قرار دارد. در بالای تپه، مرغ‌زارها و مرتع‌ها تا جنگلِ پوشیده‌شده با انبوه درختان صنوبرِ کهن‌سالِ بلندبالا کشیده شده است. بر فراز همه‌ی این‌ها آسمان صاف تابستانی قرار دارد که در فضای رخشان آن دو باز در دایره‌ای وسیع پیچ‌وتاب می‌خورند و به بالا پرواز می‌کنند. جهان کار من این است...