عکاشی (عکس-نقاشی های:مریم زندی،ابراهیم حقیقی)،(گلاسه)

هـ. چ: اولین بار که آدم عکس های شما را در مجموعه عکاشی می بیند، کاملا به نظر اوریجینال یا اصل می آیند. البته آنها به نظر خیلی عجیب یا آوانگارد نمی آیند. با این حال، من مشابه این پروژه را جایی نتوانستم پیدا کنم. این پروژه ای که شما در سال ١٩٩۴ انجام دادید.ایده اولیه آن چگونه به وجود آمد؟
ا ح: من مدتی با مسعود معصومی، عکاس تبلیغاتی معروف کار کردم. در آن سال ها سعی داشتم کارهایم را به سمت عکس-گرافیک، نوعی پیاده کردن گرافیک روی عکس، سوق بدهم. یک روز معصومی می خواست با یکی از عکس های سیاه و سفیدش کارت پستال درست کند و آن را برای کسی بفرستد. من پیشنهاد کردم روی کارتش طرحی بکشم. نتیجه اش بسیار زیبا از آب درآمد و ایده اش با من ماند. وقتی مریم داشت مجموعه دوم پرتره ها را آماده می کرد، ایده ام را به او گفتم و با هم تمام عکس های او را مرور کردیم تا ببینم آیا امکان چنین کاری هست یا نه. آن جا بود که ایده مجموعه «عکاشی» در ذهنم جرقه زد. زمانی که من بچه بودم، عکاسی رنگی بسیار گران و لوکس بود و در ایران وجود نداشت. اما مردم دوست داشتند عکس های رنگی داشته باشند. پدر من یکی از عکاسان خبره ای بود که می توانست عکس های سیاه و سفید را با آبرنگ یا رنگ روغن مخصوص رنگی کند. کار بسیار جالبی بود و مهارت زیادی می خواست. تکنیکش همیشه مرا شگفت زده می کرد و با دهان باز به رفتار پدرم نگاه می کردم. من در کودکی این سبک را تجربه کرده و عاشقش بودم. در ضمن با تمرین کردن آن روش، تعداد زیادی از عکس های بستگانمان را از بین بردم! زمانی که تصمیم گرفتیم مجموعه عکاشی را به وجود بیاوریم، سعی کردم با دنیای نقاش، سبک، تکنیک، افکار، روش ها و تجربیاتشان آشنا شوم. با هم نمونه کارهایشان را در گالری ها، کتاب ها و کاتالوگ ها مرور کردیم. بعد هم پرتره های مریم را مرور کردیم تا برای خلق یک اثر عکاشی بهترین عکس را انتخاب کنیم.