روانشناسی خواب

روزی شگفت‌زده به این نتیجه رسیدم که دیدگاه مردم درباره‌ی خواب که ریشه در خرافات دارد، به واقعیت نزدیک‌تر است تا دیدگاه پزشکی. من با استفاده از روش‌های نوین بررسی روانشناختی به نتیجه‌ی جدیدتری دست یافتم. یکی از این پژوهش‌ها به من در بررسی فوبیاها، توهم‏ها، و مانند آنها خدمت بزرگی کرد که تحت عنوان روانکاوی به محفل پژوهندگان راه یافت. بسیاری از پژوهندگان پزشکی به قیاس‏های مختلف موجود بین طول عمر رویا با شرایط بسیار متفاوت بیماری فیزیکی در حالت بیداری تاکید داشته‏اند. بنابراین امید می‏رفت که در وهله‌ی نخست از اصول تفسیر خواب در فرایندهای آسیب‏شناسی روانی که در بوته آزمون قرار گرفته‏اند استفاده شود. همان قدر که مشغولیت‌های ذهنی و احساسات خاص ناشی از ترس مکرر در هشیاری طبیعی عجیب است، رویاها هم در هشیاریِ پس از بیداری عجیب می‏نمایند: منشا آنها هم مانند منشا رویاها در هشیاری ناشناخته است. دنبال کردن اهداف عملی در این بیماری‌ها ما را واداشت تا به منشا و نحوه‌ی شکل‏گیریِ آنها پی‌ببریم. تجربه به ما ثابت کرده است که درمان و تسلط متعاقب بر انگاره‏های مشغول‏کننده ذهن زمانی به دست آمد که آن افکار- رابط بین انگاره‏های بیمارگونه و مابقیِ محتوای روانی- خود را بروز دادند ‏که پیش‌تر از هشیاری پنهان بوده‌اند. بنابراین رویکردی که من در تفسیر خواب به کار بردم، از روان‌درمانی گرفته شده است.