بیدار نشدن در ساعت نمی دانم چند

کتاب پیش رو مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه و خواندنی را در خود جای داده است؛ داستان‌های با شخصیت‌های گوناگون و روایتی جذاب و روان که مخاطب را به خود جذب می‌کنند و هریک به‌شکلی در او تاثیر می‌گذارند.

عنوان یکی از داستان‌ها «اگه تکونم بدی بیدار میشم» است. زبان روان و محاوره‌ی احمد آرام در این‌ داستان به همذات‌پنداری بیشتر خواننده کمک می‌کند. گویی نشسته‌ای کنار شخصیت‌ها و داری به درددلشان گوش می‌دهی همزمان که می‌دانی قرار است چطور این ‌داستان تمام شود و سرنوشتشان چقدر تلخ خواهد بود. هرچند گاهی شخصیت‌ها پرحرف می‌شوند و داستان دچار اطناب می‌شود؛ طولانی بودن داستان ممکن‌ است کمی خواننده را کسل کند. بااینکه شخصیت‌های داستان « اگه تکونم بدی بیدار میشم» همگی زن هستند اما احمد آرام به‌خوبی از پس دنیای زنانه‌شان بر‌آمده‌ است و خواننده حس نمی‌کند که تراوشات ذهن یک مرد توی دهان شخصیت‌های زن داستان گذاشته شده‌ است. همچنین تفاوت لحن شخصیت‌ها به‌خوبی قابل‌تشخیص است.

داستان‌های کتاب در فضای بوشهر اتفاق می‌افتند که زیستگاه خود نویسنده هم هست و از این جهت خالی از لطف نیست که با فضای شهری جز تهران مواجه هستیم. خیابان‌ها، کافه‌ها و به‌طور کلی فضای داستان، به‌خودی‌خود جذابیت لازم را دارد. مجموعه‌ حاضر شامل داستان‌هایی است که حتمیت سرنوشت را نمایان می‌کنند و تلاش انسان‌ها را برای تغییرش به سخره می‌گیرند.