عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
گرافیتی/ تاریخ و تحول دیوارنگاری
کتاب «گرافیتی» شامل تاریخ و تحول دیوارنگاری، نوشته‌ی استفانی لوموان، به همت انتشارات کتاب آبان به چاپ رسیده است. هنر شهری مفهومی و جایگاهی دوگانه را شامل می‌شود، برای برخی به منزله‌ی خراب‌کاری و پول‌هدردادن است و از نگاه برخی، قابلیت‌های زیادی دارد. هنر شهری در طی سال‌های دهه‌ی شصت در آن سوی اقیانوس اطلس زاده شد و هنری است که وام‌دار تبلیغات سیاسی آوانگارد است. این هنر از سوی هنرمندان جویای معنا و مفهوم یا عصیانگری که به بازارهای هنری توجه نداشتند، پشتیبانی شد و در حال تلاش برای معرفی هرچه وسیع‌تر در میان اقشار جامعه است. گرافیتی‌کارها وقتی بی‌دعوت در خیابان حضور دارند، مجرم تلقی می‌شوند و درعین‌حال در موزه‌ها و گالری‌ها مورد توجه هستند. کتاب استفانی لوموان، با نگاهی فراگیر تاریخ پنجاه ساله هنر شهری و گرافیتی، اختلاف گرافیتی و هنر مفهومی، اتفاقات و مخالفت‌هایی در برابر تبلیغات را از طریق نقاشی دیواری بررسی کرده است.
پیدایش هنر شهری یک موضوع چالش‌برانگیز است. در حقیقت، تصور می‌شود که این اقدام پدیده‌ای متجانس باشد. بنابراین هنر شهری نه واجد یک‌پارچگی رسمی فرمالیته بوده و نه به مردم دوره بخصوصی تعلق دارد، بلکه تنها مکان ظهور آن حائز اهمیت است: هنرمندان هنر مفهومی دهه ۱۹۶۰ با بی‌اعتمادی نسبت به قدرت و دستگاه‌های اجرایی، به‌سرعت به دنبال هنر دیوارنگاری (گرافیتی) می‌روند. از آنجا که خیابان مهم‌ترین بستر رخدادهای سیاسی است، نمایش عمومی در آن هیچ‌گاه کار علی‌السویه نیست، به‌ویژه اگر مسئله سرپیچی از قانون و تخطی از قوانین تجاری برای آن مطرح باشد.
برخلاف آثار هنر عمومی که در برخی اوقات جنبه تجاری پیدا می‌کند، خلق هنر خیابانی بیرون از جریان آثار سفارشی، فارغ از هرگونه هنرپروری و بیرون از هر چهارچوب قانونی صورت می‌گیرد. اما اگر هنر شهری به مفهوم واقعی وجود نداشته باشد یا در آن یک فضای امپرسیونیستی، فوتوریستی یا پاپ‌آرت مشاهده شود، بااین‌حال این امکان وجود خواهد داشت تا زیر لوای آن چند خانواده را چون هنر کانسپچوئال، دیواره‌نگاری، هنر خیابانی، انباشتگی فرهنگ را، که سرمنشاء همه آن‌ها در تلاقی تبلیغ، آوانگاردها و هنر مردمی دیده می‌شود گرد هم آورد.
ایجاد یکی از منابع هنر شهری از آفیش تبلیغاتی می‌تواند به نظر تحریک‌آمیز آید، چرا که امروزه این هنر هماهنگی چشمگیری را میان بخش‌های مختلف می‌طلبد. تبلیغات به دلیل تفکیک‌ناپذیر بودنش از شهر صنعتی و خواسته‌اش مبنی بر اینکه به‌سرعت مثمرثمر واقع گردد -شرط لازم برای اینکه در فضایی همچون خیابان دیده شوند- به‌عنوان یکی از منابع هنر شهری یا یکی از اشکال اولیه آن مورد تأیید قرار گرفته است.
قسمتی از کتاب گرافیتی:
در سال‌های ۱۹۷۰، نیویورک تنها کلان‌شهری نیست که دیوارهای خود را پوشیده از گرافیتی می‌بیند. در آن سوی قاره امریکا، لُس‌آنجلس پدیده مشابهی را که بی‌شک بسیار قدیمی‌تر است تجربه می‌کند: چولو. این گرافیتی‌نویس با تقلید کردن از تایپوگرافی زبان انگلیسی باستان، زوال نوشته‌ها بر دیوارهای محله‌های با ساکنین اکثریت از امریکای لاتین و فرهنگ گانگسترها را به نمایش می‌گذارد.
با این وصف، فقط از طریق گرافیتی رایج در نیویورک است که هنر گرافیتی ساخت ایالات متحده امریکا در بیرون از مرزهای امریکایی اشاعه می‌یابد. این هنر در آستانۀ دهۀ هشتاد به اروپا می‌رود و ابتدا با ارائه آثار کوچکی کارش را آغاز می‌کند. در سال ۱۹۷۹، کلودیو برونی، کلکسیونر آثار هنری از گروه فاب فایو فردی و لی دعوت می‌کند آثارشان را در گالری مدوزا در رم به نمایش بگذارند. سه سال بعد از این اتفاق، برنارد زکری، تهیه‌کننده فرانسوی موسیقی رپ، تور رپ نیویورک‌سیتی را برگزار نموده و ضمن گذار از گرافیتی‌های فوتورا، راملزی، دوندی و فاب فایو فردی، به این وسیله تمام علاقه‌مندان فرهنگ رپ از موزیک افریقا بمبتا گرفته تا بریک دنس گروه راک‌استیدی را با فرهنگ فرانسه آشنا می‌کند. نوآیینی گروه اجتماعی و سیاسی ملت جهانی زولو، اکران فیلم سبک وحشی در سال ۱۹۸۳ و یک سال بعد از آن، تجلی هنر مترو، اثری با عکس‌های هانری چالفان و مارتا کوپر، که بلافاصله برای گرافیتی حکم کتاب مقدس را پیدا می‌کند، از جمله دستاوردهای این جنبش است. اواسط دهه‌های ۱۹۸۰، گرافیتی‌نویسی پدیده قابل‌ملاحظه و گسترده‌ای شده و تمام کلان‌شهرهای اروپا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این شهرها، تلاقی سنت‌های محلی دیوارنویسی مشاهده می‌شود: شابلون (یا استنسیل که به‌خصوص در دهه‌های ۱۹۸۰ مورد نظرِ پانک‌هاست)، آفیش‌ها و گرافیتی‌های سیاسی.
با وجود آنکه گرافیتی نیویورک ابتدا در محله‌های محروم و فقیر شهر پدیدار گردید و سپس در تمام عرصه‌های اجتماعی اشاعه یافت، اما ساختار شش وجهی‌اش، حرکتی برخلاف جهت آن جنبش را دنبال نمود، طوری که بسیاری از مردم نخستین، گرافیتی‌نویسان فرانسوی را فرزندان قشرهای متوسط و بورژوا می‌دانستند. در پاریس، هنرمندانی چون باندو، اسکم، کولت و مد ۲ با شکل‌بخشیدن به گروهی با عنوان پادشاهان زمان جنایت، ابتدا اسکله‌های رود سن را اشغال نمودند، سپس به سمت شمال شهر پاریس رفتند. در آن هنگام موزه لوور و مرکز ژرژ پمپیدو در دست تعمیر بود. بنابراین نخستین نویسندگان گرافیتی فرانسوی سطوح حصارهای دورتادور این دو مکان را با نوشته‌های خود پر کردند.
گرافیتی را نارسیس سهرابی و میعاد میراب به اتفاق ترجمه کرده‌اند و کتاب حاضر در ۱۷۲ صفحه‌ی رقعی با جلد نرم و قیمت ۹۵ هزار تومان چاپ و روانه‌ی کتابفروشی‌ها شده است.
خرید کتاب گرافیتی (تاریخ و تحول دیوارنگاری)