کاش معلمم می دانست (چگونه طرح یک سوال می تواند دنیای ما را تغییر دهد)

چگونه طرح یک سؤال می‌تواند دنیای ما را تغییر دهد؟!
به این نتیجه‌ی مهم رسیده‌ام که خود من عامل تعیین‌کننده هستم. این رویکرد شخصی من است که آب‌وهوا را می‌سازد. این حال‌وهوای هر روز من است که وضعیت هوای هر روز را مشخص می‌نماید. من قدرت فوق‌العاده‌ای دارم؛ قدرتی که با آن می‌توانم زندگی را مسرت‌بخش یا عذاب‌آور کنم. من می‌توانم ابزاری برای شکنجه یا منشأ انگیزه و الهام باشم. می‌توانم تحقیر و اهانت یا شوخی و مزاح کنم، آزار دهم یا التیام و تسکین بخشم. در همه‌ی شرایط، این واکنش من است که موجب می‌شود بحران تشدید شود یا شدت آن کاهش یابد یا فردی از صفات انسانی برخوردار یا محروم شود. اگر با مردم آن‌گونه که هستند رفتار کنیم آن‌ها را بدتر می‌کنیم. اگر با مردم آن‌گونه که باید باشند رفتار کنیم به آن‌ها کمک می‌کنیم همان چیزی شوند که ظرفیت و قابلیت رسیدن به آن را دارند.

نویسنده‌ی این اثر به‌عنوان دانش‌آموزی گریزان از مدرسه که بعدها خود به معلمی خاص تبدیل شد که می‌کوشید مدرسه را به جایی دوست‌داشتنی برای دانش‌آموزان مبدل کند؛ تجربه‌ی خود را در کتاب حاضر به اشتراک گذاشته، تجربه‌ای که چگونگی خلق همدلی میان معلم، دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌ها را روشن می‌کند و در نتیجه محیطی سازنده و مثبت را به وجود می‌آورد. او به مخاطب کمک می‌کند تا راه‌های ایجاد این شرایط را دریابد. آنچه که کایل شوارتز با مخاطب خود به اشتراک می‌گذارد نه‌تنها در محیط مدرسه بلکه در هر محیط دیگری همچون محل کار و حتی در میان اعضای یک خانواده کاربردی است.
«کتابی آموزنده و راهنمایی ارزشمند.»
ـ تریبون فیلادلفیا
«کتابی تأثیرگذار و آگاهی‌بخش.»
ـ اینفودَد