هنوز هم می خندم

صدای تق‌تق فندک لعنتی‌اش؛ کابوس شب‎هایم بود.
هرجا برای کار می‌رفتم، با اشک نظافت آنجا را انجام می‌دادم.
به‌سختی صاحب‌خانه را راضی کرده بودم که مارا بیرون نیندازد. تمام حقوق یک ماهم برای اجاره‌خانه و قبض‌ها می‌رفت.
این وسط من و میثاق داشتیم تلف می‌شدیم، کاش تنها زندگی می‌کردیم.
شما درک نمی‌کنید، وقتی میوه‌ی نوبرانه بیاید و بچه‌ات بخواهد یعنی چه؟!
از وسایل هم‌کلاسی‌هایش تعریف کند و نتوانی بخری، چقدر درد دارد.

هنوز هم می‌خندم داستانی است برآمده از دل جامعه!