موش ها و آدم ها

موش‌ها و آدم‌‌ها داستانی است درباره‌ی رؤیاهای دو کارگر فصلی و مهاجر که در رکود بزرگ دهه‌ی ۱۹۳۰ کالیفرنیا در مزرعه‌ای به کار گمارده می‌شوند. در این مزرعه مناسبات بین کارگران، مبتنی بر نوعی همدلی است و در رابطه‌ی‌کارگر و کارفرما آنچه به‌طریق برجسته‌ای به‌چشم می‌آید، ناخرسندی همین کارگران فصلی از مالکان مزارع است.
دو شخصیت اصلی داستان، لنی و جورج، دو کارگر ساده هستند که تنها تفاوت آن‌ها با دیگر کارگران این است که یکدیگر را به‌راستی دوست می‌دارند؛ دوستی‌ای که در جهان فقرزده‌ای که هرکس در این اندیشه است گلیم خود را از آب بیرون کشد، به‌ نظر شگفت‌انگیز می‌نماید. جورج، مردی کوچک‌اندام و چابک و در مقابل، لنی که همه‌ی حوادث داستان بر محور رفتار او در گردش است، مردی دست‌و‌پا چلفتی، تنومند و از نظر ذهنی عقب‌افتاده است. مهربانی بیش از حد لنی از یک‌سوی و حماقت و بی‌احتیاطی‌های او از دیگر سوی باعث می‌شود خواننده نسبت به او احساس ترحم کند.
رؤیایی که همچون زنجیر همه‌ی کارگران را به‌هم پیوند می‌دهد، داشتن قطعه زمینی است که به ‌خود آن‌ها تعلق داشته باشد. این همان رؤیای کارگران استثمارشده است. موش در این رمان معنایی نمادین دارد. نماد کارگران زحمت‌کشی که همچون موش در چنگال کارفرمایان اسیرند و از زندگی نکبت‌بار خود ناراضی‌اند.
عنوان داستان از یک شعر معروف «رابرت ‌برنز» شاعر و ترانه‌سرای نامی انگلیسی گرفته شده که می‌گوید: «چه بسیار نقشه‌های موش‌‌ها و آدم‌ها که نقش‌برآب است.»

جان استاین‌بک متولد فوریه‌ی ۱۹۰۲ در آمریکا و درگذشته در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ می‌باشد. از او با نام جان اشتاین بک نیز یاد می‌کنند. مکتب ادبی‌ای که او دنباله‌روی آن بود، ناتورالیسم می‌باشد.