مالون می میرد

مالون می‌میرد جلد دوم از سه‌گانه‌ی معروف بکت است که ماجرای آن حول پیرمردی جریان دارد که از انجام امور شخصی خود نیز ناتوان شده و در انتظار مرگ نشسته است.
در جهان داستان‌های بکت ازهم‌گسیختگی هویت مدرن، بخش افزونی از ناخوشی خود را از طریق همین جابه‌جایی‌های استعاری در سطح مصالح داستانی، تکنیک‌ها، پدیده‌ها و موتیف‌های بیرونی، نمایان می‌کند. بکت برای منهدم‌کردن هر رگه‌ای که مشکوک به واقعیت نامأنوس یا قصه‌ای واضح باشد، از هیچ تلاشی فروگذار نیست.
بلاهت بی‌نظیر شخصیت‌های داستانی بکت نشانه‌ی گویایی است از زوال هویت. اشخاص آثار داستانی بکت از مورفی گرفته تا مالوی همه با اینکه گاه در اوج جنون و افسردگی به سر می‌برند، اما کماکان با امور این جهانی مبارزه می‌کنند و در انتزاعی‌ترین حالت هم، در سطحی از آگاهی و حیات هوشمند به سر می‌برند. این تلاش مداوم و بی‌معنا برای زنده‌بودن؛ شاکله‌ی اصلی روایت بکتی را ترسیم می‌کند و اتفاق‌نظری که در هر متنی گویای میل به فرجام و پایان قضایا است. برای مثال فرجام در رمان مالون می‌میرد، گفته‌ی خود مالون در آغاز داستان است بر ادعای مردنش. او با ما می‌گوید هرآنچه را که باید بر صفحه‌های کتاب زبان باز کند و از طریق این مکالمه‌ی یک‌جانبه، مالون منتظر مرگ می‌ماند. شیوه‌ای از انتظار و استعاره‌ای از تعلیق هرروزه‌ی موجود خودآگاه به مرگ...