شناختنامه شیرکو بیکس

شیرکوبیکس بی‌گمان تأثیرگذارترین شاعر کرد است؛ شاعری که پای شعر کردی را به آن سوی مرزها کشاند و جهان را با زخم‌ها و رنج های ازلی ملت کرد آشنا کرد. شاید هیچ عمل سیاسی به اندازه‌ی شعر شیرکو نتوانسته باشد فاجعه‌ی حلبچه و انفال و نسل‌کشی کردها به دست رژیم بعث را به جهانیان نشان دهد.
غربت، آوارگی، آزادی، انسان، مبارزه، عشق و سرزمین از اصلی‌ترین دغدغه‌های شعر شیرکو بیکس است. برای شیرکو بیکس، جهان شعر جهانی بی‌مرز است که گام‌نهادن در آن گام‌نهادن در آسمان و افلاک و ستارگان است و شاعر را به‌سمت پرسش‌های بی‌پاسخ می‌کشاند. برای شیرکو، تولد شعر لحظه‌ی زایمان زنی است که فرزندی به‌دنیا می‌آورد. تولد شعر نزد شیرکو درد ابر است هنگام باریدن؛ گاه غرش می‌کند و دریغ از قطره‌ای باران و گاه با ترنمی سیلی خروشان جاری می‌شود.
آنچه شیرکوی شاعر را از دیگر هم‌نسلانش متمایز می‌سازد، قدرت تخیل سرکش و بی‌پروای او و نیز سلطه‌اش بر زبان و واژه است. تخیل خلاقانه‌ی شیرکو به‌گونه‌ای است که حتی در گفت‌وگوهای روزانه‌اش مخاطبْ خودش را در مقابل دریایی از خیال و واژه و تصویر می‌بیند. شعر شاعر را آنچنان با خود می‌برد که وقتی به‌خود می‌آید، می‌بیند بیش‌از پانزده هزار صفحه شعر سروده ‌است.
شیرکو با آگاهی کامل از انواع ادبی و ظرفیت‌های آن‌ها و با درآمیختن ژانرهای مختلف ادبی و استفاده از امکانات هرکدام، زبان و فرمی می‌آفریند که ازآنِ خود اوست. درامای شعری، رمان - شعر، شعر - داستان و… محصول بی‌قراری، بی‌پروایی و خلاقیت شیرکو بیکس است.