سمینار یونگ درباره ی زرتشت نیچه

این کتاب متشکل از مجموعه‌سخنرانی‌های کارل گوستاو یونگ درباره‌ی کتاب مهم و اثرگذار نیچه، یعنی «چنین گفت زرتشت» است. یونگ در این کتاب از جهان روان‌کاوی به منظومه‌ی مفهومی‌فلسفه‌ی نیچه وارد می‌شود و در ابتدا تلاش می‌کند مخاطبان خود را با زرتشت و آیین زرتشتی آشنا کند و ضمن پرداختن به ریشه‌های تاریخی این شخصیت مفهومی، توضیح دهد که چگونه این کتاب حاوی کهن‌الگوهای مهمی است که در روان انسان نهادینه شده‌اند. می‌دانیم که یونگ در مرکز مکتب روان‌کاوی قرار دارد اما برخلاف نظریه‌ها و عقاید جاری در روان‌کاوی فروید، نیچه را کاشف ناخودآگاه می‌داند. مکتب روان‌کاوی فرویدی اقرار به این دارد که فیلسوفان بیش از پیش درگیر ضمیر خودآگاه و عقلانیت‌اند، اما نیچه یک استثنا است بر این قاعده؛ زیرا در آثار خود و به‌خصوص کتاب «چنین گفت زرتشت» شخصیت‌هایی مفهومی می‌آفریند که هرکدام از آن‌ها یک کهن الگوی روانی و ناخودآگاه است.
در ابتدای این کتاب یونگ به یکی از شعرهای نیچه اشاره می‌کند که در آن شعر، زرتشت شدن نیچه به‌مثابه یک شدت روانی تجربه می‌شود. مورد دیگری که مبین این است که زرتشت برای نیچه صرفا یک کاراکتر تاریخی مجرد نیست، یکی از نامه‌های نیچه است به خواهرش که در آن نامه نیچه می‌گوید در یکی از رؤیاهایش در کودکی، زرتشت بر او ظاهر شد. یونگ این دو مورد را نقطه‌ی شروع کار خود قرار می‌دهد و ضمن اشاره به این موارد یک‌ نتیجه‌گیری ابتدایی به مخاطب می‌دهد که که آشنایی نیچه با زرتشت ربطی به فرقه‌هایی که در آلمان حضور داشتند و خود را ایرانی می‌نامیدند ندارد، بلکه این تجربه نوعی تجربه‌ی روانی و ناخودآگاه است که می‌بایست با سایر مفاهیم یونگی توضیح داده شوند.
به‌طور کلی کتاب پیش رو محتوایی دوگانه دارد و شاید بتوان آن را تطبیقی نامید. از سویی مفاهیم فلسفی و از سویی روش و رویکردی یونگی، محتوایی از این کتاب ساخته است که می‌توان در کنار آثار نیچه و یونگ، از آن بهره‌مند شد.