سفال ایران (از پیدایش تا مراحل ساخت)،(گلاسه)

ایران با سابقه هشت‌هزار ساله در تاریخ سرامیک، برای عرضه آثار هنری برجسته و شاخص، فراز و نشیب‌های بسیاری را پیموده که برخی از این آثار در موزه‌های بزرگ و مشهور جهان نگهداری می‌شوند. اولین بدنه‌های گلی حرارت دیده مربوط به دوره نوسنگی و در حدود هشت هزار سال پیش از میلاد مسیح است که برخی از آنها از غار کمربند واقع در مازندران، نزدیک بهشهر به دست آمده است. بدنه این ظروف ضخیم، پوک و شکننده، خشن و ناهموار، بدون نقش، دود زده و کم‌پخت است؛ به همین دلیل از این دوران، سفالینه‌های سالم، کمتر بر جای مانده است. برای جلوگیری از ترک برداشتن به هنگام خشک شدن و چسبندگی بیشتر این سفالینه‌ها، مقداری علف خرد شده و یا عصاره میوه به آن افزوده‌اند. وجود این مواد آلی در تجزیه خاک بدنه کم‌پخت این سفالینه‌ها اثبات شده است.