دعوت به جامعه شناسی (نگاهی انسان گرایانه)

برگر در این کتاب درباره‌ی نقش و جایگاه جامعه‌شناسی سخن می‌راند. وی بر آگاهی جامعه‌شناختی و بر کارایی ساختارهای کلان در ساختن آدمیان پافشاری می‌کند و نشان می‌دهد سنت‌ها و هنجارهای اجتماعی دیرپا به‌راستی از ساخت اجتماعی مهارناپذیری پدید آمده‌اند. برگر گرایش بی‌پروای جامعه‌شناسی با هدف به پرسش کشیدن فرض‌های پذیرفته‌شده همگان درباره‌ی جهان اجتماعی را گسترش می‌دهد.
او در این کتاب جامعه‌شناسی را گونه‌ای از آگاهی می‌داند و آگاهی جامعه‌شناختی را چونان برون‌رفت از دیدگاهی می‌داند که چشم‌انداز تازه‌ای به دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم می‌گشاید. برون‌رفتی که به آنچه آشنای روزمره است معنای تازه‌ای می‌بخشد، برگر می‌گوید نخستین گام برای رسیدن به آگاهی این است که چیزها را به‌گونه‌ای دیگر بنگریم نه آن‌گونه که به چشم می‌آیند. جامعه‌شناس نسبت به آواهای آدمیان پشت درهای بسته کنجکاو است و می‌خواهد بداند آنان چه می‌گویند و گفته‌هایشان چه پیوندی با هستی اجتماعی‌شان دارد.
او در پشت هر دربسته در جامعه‌شناسی، جلوه‌ای از زندگی انسان را می‌جوید که هنوز ناشناخته است. از نگاه او جامعه‌شناسی ازاین‌جهت پر از جذابیت است که ما را وامی‌دارد نگاهی دوباره داشته باشیم به زندگی گذشته‌مان دورانی که زندگی گذشته خود را در آن سپری کرده‌ایم و حالا باید با نگاهی نو به آن بنگریم به افق‌هایی که تازه در برابر ما گشوده شده تا همه‌ی دانسته‌های پیشین خود را دوباره مورد پرسش قرار دهیم.