حافظه تصویری (روش های ساده و اثبات شده برای به خاطر سپردن سریع تر،طولانی تر و بهتر)

اگر تنها اطلاعات جنبه ی احساسی داشته باشد، به راحتی می توانید خاطرات را به یاد آورید. متاسفانه همه چیز این گونه نیست. اکثر احساسات شدید ناشی از واقعیت است و آنها درواقع خاطراتی را نگه می دارند که نتیجه ی رویدادهای واقعی و ابدی باشد. برای یادآوری لحظاتی که هنوز عاشق کسی بودید، باید احساس واقعی «عشق» را تجربه کنید در غیر این صورت ذهن آن را به عنوان یک فکر موقت تلقی می کند.

اما به این فکر کنید که نیازی نیست برخی از اطلاعات را برای یک عمر حفظ کنید. اما برای یک دوره ی نسبتا طولانی، تا زمان کاربرد، آنها را در ذهن خود ذخیره می کنید. این بدان معناست که شما به حداکثر احساسات نیاز ندارید. فقط باید چیزی را با شدت کمتر از واقعیت احساس کنید که بیشتر واقعی باشد تا تخیلی.

اگر فکر شنیدن صدای خراش ناخون با تخته باعث لرزیدن شما می شود، در این صورت کم و بیش قادر به احساسات واهی هستید. شما به این توانایی احتیاج دارید تا بتوانید حافظه ی بلند مدت خود را در کنار مهارت های دیداری افزایش دهید. همچنین، در اعمال احساسات، به یاد داشته باشید که باید تا آنجا که ممکن است صادق باشید. بر احساس واقع بینانه ای تمرکز کنید که احتمال دارد همان افکار در واقعیت اتفاق بیفتد.

بیایید با یک مثال شروع کنیم: برایس شترمرغ. وقتی پرنده های دیگر را در حال پرواز می بیند، چه می کند؟ او گریه می کند. تصور کنید شما به عنوان برایس متولد شده اید. درباره ی آینده خود هیجان زده هستید زیرا فکر می کنید وقتی بزرگ شوید می توانید پرواز کنید. اما به مرور زمان متوجه می شوید نمی توانید پرواز کنید و مانند سایر پرندگان آزاد نیستید. تمام عمر خود را روی زمین می گذرانید اما نمی توانید از بالا شاهد زیبایی زمین باشد.

چه احساسی داشتید؟ غمگین؟ ناامید؟ یا دلسوزانه؟ اگر چیزی که احساس کردید حسی بود که در یک مسیر قرار داشت، به این معنی است که شما احساس واقع بینانه را از هیچ چیزی جز یک فکر نشان نداده اید. به همین دلیل، اکنون می توانید هر زمان که ناراحت شدید، برایس را به یاد آورید…