حافظه تصویری (روش های ساده و اثبات شده برای به خاطر سپردن سریع تر،طولانی تر و بهتر)

اگر تنها اطلاعات جنبه‌ی احساسی داشته باشد، به راحتی می‌توانید خاطرات را به یاد آورید. متاسفانه همه چیز این گونه نیست. اکثر احساسات شدید ناشی از واقعیت است و آنها درواقع خاطراتی را نگه می‌دارند که نتیجه‌ی رویدادهای واقعی و ابدی باشد. برای یادآوری لحظاتی که هنوز عاشق کسی بودید، باید احساس واقعی «عشق» را تجربه کنید در غیر این صورت ذهن آن را به عنوان یک فکر موقت تلقی می‌کند. اما به این فکر کنید که نیازی نیست برخی از اطلاعات را برای یک عمر حفظ کنید. اما برای یک دوره‌ی نسبتا طولانی، تا زمان کاربرد، آنها را در ذهن خود ذخیره می‌کنید. این بدان معناست که شما به حداکثر احساسات نیاز ندارید. فقط باید چیزی را با شدت کمتر از واقعیت احساس کنید که بیشتر واقعی باشد تا تخیلی. اگر فکر شنیدن صدای خراش ناخون با تخته باعث لرزیدن شما می‌شود، در این صورت کم و بیش قادر به احساسات واهی هستید. شما به این توانایی احتیاج دارید تا بتوانید حافظه‌ی بلند مدت خود را در کنار مهارت‌های دیداری افزایش دهید. همچنین، در اعمال احساسات، به یاد داشته باشید که باید تا آنجا که ممکن است صادق باشید. بر احساس واقع‌بینانه‌ای تمرکز کنید که احتمال دارد همان افکار در واقعیت اتفاق بیفتد. بیایید با یک مثال شروع کنیم: برایس شترمرغ. وقتی پرنده‌های دیگر را در حال پرواز می‌بیند، چه می‌کند؟ او گریه می‌کند. تصور کنید شما به عنوان برایس متولد شده‌اید. درباره‌ی آینده خود هیجان‌زده هستید زیرا فکر می‌کنید وقتی بزرگ شوید می‌توانید پرواز کنید. اما به مرور زمان متوجه می‌شوید نمی‌توانید پرواز کنید و مانند سایر پرندگان آزاد نیستید. تمام عمر خود را روی زمین می‌گذرانید اما نمی‌توانید از بالا شاهد زیبایی زمین باشد. چه احساسی داشتید؟ غمگین؟ ناامید؟ یا دلسوزانه؟ اگر چیزی که احساس کردید حسی بود که در یک مسیر قرار داشت، به این معنی است که شما احساس واقع‌بینانه را از هیچ چیزی جز یک فکر نشان نداده‌اید. به همین دلیل، اکنون می‌توانید هر زمان که ناراحت شدید، برایس را به یاد آورید…