جریده فریده (گزیده ای از روزنامه شکوفه دومین روزنامه زنان در ایران)

قابل‌ملاحظه‌ی وزارت جلیله‌ی علوم و معارف، راجع به مدارس نسوان. سال‌هاست که مؤسسین مدارس نسوان به امید همراهی وزارت جلیله‌ی علوم و معارف، زحمات فوق‌العاده و صدمات بی‌اندازه و خسارات زیاده کشیدند و خیال می‌کردند وقتی خواهد شد که اولیاء امور اهمیت به مدارس نسوان و تحصیلات دوشیزگان داده و در مقام حک و اصلاح برآیند. به مصداق اینکه «آرزو به جوانان عیب نیست» دلخوش بودند. از آن‌جایی که رجال مملکت و رؤسای ملت، مخصوص اولیاء امور معارف، هیچ‌وقت اهمیت به مدارس نسوان و تحصیل دوشیزگان نمی‌دادند و هنوز به ‌خیال این بودند که زن نباید خط و سواد داشته باشد یا در زمره‌ی هیئت بشری محسوب شود، این کار در بوته‌ی اهمال مانده. قریب دو سال است که قدری می‌خواهند که اهمیت به مدارس نسوان بدهند یعنی گاهی از طرف معارف سرکشی می‌کردند، ولی باز هم اثری و ثمری ظاهر نشد. البته اولیاء معارف بهتر از همه می‌دانند که هر کاری اساس لازم دارد و هر خانه صاحبی می‌خواهد. خانه‌ی بی‌صاحب هرج‌و‌مرج خواهد بود. معارف نسوان هم مثل خانه‌ی بی‌صاحب می‌ماند. اساس صحیح ندارد و هیچ‌وقت هیچ‌کسی در پی ترتیب این خانه نبوده.