ثریا در اغما

اواخر پاییز 1359، یک سه شنبه سرد، حدود دو بعدازظهر.
در دهانه ترمینال، در ضلع شمال غربی«میدان آزادی» تهران،دستفروشها، گاریهای دستی، و سمافرین اتوبوس، وسط گرد و خاک و دود گازوئیل و سرو صداو بوبق بوق، درهم می لولند.
»جیگر... به به! سیخی دو تومن! «
»ساندویچ آقا! ساندویچ تخم مرغ! «
»آقا اجازه... بکش کنار«
...

محوطه داخل ترمینال که تازه افتتاح شده یک چیز بی سر و ته، ولنگ و باز، عملا بیابان است.

فقط گوشه هایی از آن را چادرهای برزنتی زده اند.

ظاهرا اتوبوسهای عازم شمال وشمال غرب و حتی ترکیه و اروپا از اینجا حرکت می کنند.