بهداشت و ورزش

در دوران زندگی ورزش و فعالیت های بدنی بر حسب سن، جنس و وضع سلامتی بدن فرق می کند؛ مثلا در جوانی باید عضلات را قوی و محکم کرد تا در سنین بالاتر به آسانی دچار رخوت و سستی نگردند و از چهل سالگی به بعد دیگر نباید در بند تحکیم عضلات و حفظ زیبایی اندام بود، بلکه ورزش را باید به منظور حفظ سلامت و طول عمر انجام داد و از پنجاه سالگی به بعد باید سعی کرد هرقدر ممکن است پیری را به عقب انداخت و از عوارض آن جلوگیری نمود.

قابلیت و زمان لازم برای برگشتن به وضع طبیعی بعد از ورزش راهنمای خوبی برای تعیین مقدار و شدت ورزش در هر سنی است. برگشتن به وضع طبیعی بایستی سریع باشد. در صورتی که ورزشکار ده دقیقه بعد از متوقف نمودن ورزش هنوز تنفس و ضربان قلبش به وضع عادی برنگشته باشد و یا تا روز بعد هنوز خستگی ادامه داشته باشد، ورزش انجام شده بسیار شدید و یا طولانی بوده است و در مدت یا نوع آن باید تجدید نظر شود.

زمان ورزش کردن نیز باید طوری انتخاب گردد که در فعالیت قسمت های مختلف بدن عوارض نامطلوب بر جای نگذارد، مثلا ورزش بلافاصله بعد از صرف غذا موجب اختلال در کار معده و سوءهاضمه می گردد.

در سن مدرسه یعنی از ابتدای 6 سالگی، ورزش هایی که سبب تصحیح حالات بدن شوند و بازی هایی که در جریان آنها کودک می جهد و می دود مناسب است. بعد از 12 سالگی علاوه بر تعلیم ورزش، باید ورزش های گروهی را حداکثر تا حد رقابت شروع نمود. اشخاصی که در انجام این ورزش ها شرکت می کنند؛ باید دقیقا مراقبت شوند؛ زیرا جوانان همیشه تمایل دارند و می خواهند از حدود امکاناتشان تجاوز کنند.

در سن بلوغ به شرطی که مورد غیرمجازی وجود نداشته باشد؛ می توان تمام انواع ورزش ها را تمرین نمود. ورزش منظم در سن بلوغ باعث افزایش وزن، پهنای شانه ها و قدرت عضلانی بیش از آنچه از بلوغ ناشی می شود می گردد.