بهترین داستان های کوتاه ارنست میلر همینگوی

ارنست همینگوی: ۱۹۶۱-۱۸۹۹ آمریکا. نویسنده، روزنامه‌نگار و برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر ۱۹۵۲ و نوبل در سال ۱۹۵۴.
همینگوی در جنگ داخلی اسپانیا به عنوان روزنامه‌نگار حضور داشت که حاصل آن، رمان «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند» بود. هم‌چنین تجربیات جنگی‌اش را دست‌مایه‌ی نوشتن رمان «وداع با اسلحه» کرد. «پاریس: جشن بیکران»، «داستان‌های کانزاس سیتی‌استار»، «جزایر در طوفان»، «باغ عدن» (رمان ناتمام) و «حقیقت در اولین تابش» پس از مرگ او منتشر شده‌اند.
این کتاب شامل هجده داستان برگزیده‌از سه مجموعه‌ی «در زمان ما» (۱۹۲۵)، «مردان بدون زنان» (۱۹۲۷) و «برنده سهمی نمی‌برد» (۱۹۳۳)‌، و نیز داستان کوتاه معروف «برف‌های کلیمانجارو»ست.
بسیاری از این داستان‌ها، قبلن با چندین ترجمه‌ی مختلف این‌جا و آن‌جا منتشر شده بودند، اما چاپ این کتاب که می‌توان ‌آن‌را عصاره‌ی سال‌های سال تلاش «ارنست همینگوی» در عرصه‌ی داستان ‌کوتاه دانست، فرصتی‌ست برای بازخوانی همینگوی و آموختن شگردهایی که نثر و سبک او را این‌چنین جذاب و پرطرفدار کرده و بر داستان‌نویسی نسل بعد از جنگ جهانی دوم، تاثیری شگرف گذاشته است.
«همینگوی» نویسنده‌ای‌ست که تقریبا همه‌ی داستان‌های‌اش به طرز مشخصی از تجربیات و علایق شخصی خود او مایه گرفته‌اند؛ شاید یکی از رموز موفقیتش هم همین باشد: او از چیزهایی می‌نویسد که با پوست و استخوان تجربه‌شان کرده و به همین علت، شناخت کافی و وافی از آن‌ها دارد. ناآشنایی با بیوگرافی و زندگی پرفرازونشیب همینگوی، چیزی از جذابیت‌داستان‌های او کم نمی‌کند اما به یقین، شناخت آن بر لذت مطالعه‌ی داستان‌های او می‌افزاید و ای‌بسا برای دریافت گوشه و کنایه‌های نهفته در زیرلایه‌ی بعضی از نوشته‌هایش نیز شرط لازم باشد.