اندرونی علیا (ترس و لرز به روایت هیوبرت دریفوس)

مقایسۀ عشق دانته به بئاتریس با عشق کی‌یرکگور به رگینه، یکی از حلقه‌های پیوند بحث دریفوس در باب زیان‌بارترین امتزاج مسیحیت با فلسفۀ ارسطوست. دریفوس دانته را شهسوار تسلیم‌ورضای نامتناهی می‌داند، اما به‌زعم او دانته به عشق خود خیانت می‌کند؛ چون بئاتریس را به نردبان صعود به منتهای مراتبِ عالم بدل می‌سازد تا بتواند با خودِ خداوند ملاقات کند، و پس از این ملاقات دیگر نیاز به عشق بئاتریس ندارد. دریفوس اظهار می‌کند که پیش‌شرط ظهور نابغه‌ای مانند کی‌یرکگور، زدودن ظواهر ارسطومآبانه‌ای است که به دور مسیحیتِ اصیل پیچیده شده است... کی‌یرکگور به‌عنوان پدر فلسفۀ وجودی می‌تواند فارغ از طبقه‌بندی‌های مزاحم ارسطویی و خیر اعلای افلاطونی، شرحی عرضه کند که در آن خیانت به عشق(‌ها)ی زمینی منتفی شود.