کتاب یک تابستان با مونتنی، اثر آنتوان کومپنیون است با ترجمه ی محمدنقی گرمه ای و چاپ انتشارات نگاه.

مونتنی از مهم ترین فلاسفه و نویسندگان دوره رنسانس، یک حکیم اخلاقی بود که در خاندانی اشرافی به دنیا آمد. او  مردی صاحب منصب و متعهد بود و مسئولیت های مهم سیاسی را در طول سده ای پرآشوب در تاریخ فرانسه بر عهده داشت. مونتنی نقش مذاکره کننده بین کاتولیک ها و پروتستان ها، بین هانری سوم و هانری دوناوار، مشهور به هانری چهارم را انجام داده است. با توجه به جایگاه خاص این مرد، کتاب پیش رو دربردارنده 40 فصل است که مقدمات آشنایی با مونتنی و افکار او را فراهم آورده است. مولف در این 40 فصل مقالات «اثر مشهور مونتنی» را بنا به نظرات مونتنی تفسیر کرده است تا خواننده شناخت بیشتری نسبت به او پیدا کند و با افکار و اندیشه هایش بیشتر آشنا شود.

مونتنی معمولا از مطالعات خویش و ایده هایی که به ذهنش می رسد سخن می گوید و به جای بازگویی، بیشتر توضیح می دهد؛ اما در اینجا به رویدادی شخصی برمی خوریم. این روایت پر از جزئیات است و موقعیت ها بیانگر این است که در دومین یا سومین جنگ داخلی بین سال های 1567 تا 1570 میلادی روی داده است. او در طول یک روز آرام، پس از پایان رویدادها، خانه اش را بدون داشتن محافظ و سوار بر مرکبی ساده برای گشت زنی در فاصله ای نزدیک از اقامتش ترک می کند.

سپس جمله ای طولانی و زیبا از این رویداد ناخوشایند روایت می شود که آکنده از وقایع دیدنی است؛ اسبی قدرتمند از نژادی آلمانی که یکی از پیروانش سوار شده است؛ خود او، یعنی «مرد و اسب کوچک»، با حمله ور شدن این حیوان درشت هیکل به سویشان سرنگون می شوند. ما این تابلوی نقاشی را پیش روی خویش داریم؛ در ییلاق دوردونی و در میان درختان تاک، و گروه کوچکی که با هم زیر آفتاب مسابقه گذاشته اند. سپس شاهد برخوردی هستیم که مونتنی طاق باز بر زمین افتاده، شمشیر و کمربندش از هم باز شده، صورتش کبود است و به ویژه در حالت بیهوشی به سر می برد و هوشیاری اش را از دست داده است.

همه چیز در این تصویر دیده می شود؛ اگر مونتنی جزئیات زیادی به ما می دهد، بدین خاطر است که خود چیزی را به خاطر نیاورده و دیگران این موارد را برایش نقل کرده اند تا نقش اسب موردنظر و سوارکارش را از او بپوشانند. چیزی که مجذوبش کرده و برایش دردسر درست می کند، از دست دادن هوشیاری اش است؛ سپس بازگشت آهسته او به زندگی است، پس از آنکه جسمش را که گویی به مرگ نزدیک بوده به خانه اش باز می گردانند. بنابراین، رویداد گفته شده نزدیک ترین تجربه مونتنی از مرگ است که شیرین و ناملموس بوده است. در نتیجه، مرگ چیزی نیست که زیادی از آن بترسیم.