کتاب چیرگی بر آبجکشن ها (بازاریابی شبکه ای را بدون مخالفت انجام دهید) اثر کیث شرایتر و تام «بیگ ال» شرایتر است به ترجمه نیما عربشاهی و چاپ انتشارات بیان روشن.

کتاب پیش رو اثری است که بدون زیاده گویی و پر و بال دادن بیهوده به مطالب، مخاطب علاقه مند به بازاریابی شبکه ای را برای کسب مهارت های مورد نیاز همراهی می کند و با ارائه ی تصاویری از موقعیت های مختلفی که ممکن است در ارتباط با دیگران در آن واقع شود نشان می دهد که چطور می تواند در آن شرایط برخورد و عملکرد مناسبی داشته باشد. آبجکشن ها یا ایرادات مواردی هستند که خواه یا ناخواه در این حرفه خود را نشان می دهند، آن چه که اهمیت دارد توانایی جلوگیری از بروز آن ها و یا در صورت بروز پاسخ دهی مطلوب به آن است. اثر حاضر در راستای خلق این توانایی و مهارت در مخاطب به نگارش درآمده و راهی برای تبدیل کردن مشتریان احتمالی به مشتریان حتمی می گشاید. کتاب پاسخ های کارآمد را به خواننده عرضه می کند و او را برای خنثی کردن آبجکشن ها با ویژن هایی بزرگ مجهز می سازد.

«کمکم کنید! کمکم کنید!»

عضو جدید گروهمان شکوه می کند: «نمی توانم این تجارت را بسازم. کسی را به من ارجاع نمی دهند. کسی را به من معرفی نمی کنند. همه به من می گویند کسی را نمی شناسند. ادعا می کنند نقل مکان کرده و هنوز با همسایه های جدید آشنا نشده اند. لیست آشناهایشان را گم کرده اند. هرگاه تقاضا می کنم کسی را به من معرفی کنند از کمک سرباز می زنند. چطور می توانم این آبجکشن را برطرف کنم؟»

این ناامید کننده است. ما به آنچه پیشنهاد می دهیم باور داریم، ولی مخاطبانمان به ما یا پیشنهادمان باور ندارند. آنها از اینکه ما را به دیگران ارجاع دهند امتناع می ورزند. دیگران را نیز به ما معرفی نمی کنند. مردم دوست ندارند یک فروشنده را به جان دوستان خود انداخته و دوستی هایشان را نابود کنند.

پس بیاید به دو آبجکشن بزرگی که اینجا داریم نگاهی بیندازیم.

شماره 1- «من به پیشنهاد شما باور ندارم.»

مخاطب پیش از آنکه از فواید عالی فرصت کاری و یا محصولات ما مطلع شود این پیش داوری را انجام می دهد. پیش از شنیدن نظرات مثبت مشتریان/ همکاران ما. پیش از تماشای  فیلم معرفی شرکت ما.

برای رسیدگی به این پیش داوری سریع چه باید بکنیم؟ استفاده از دو کلمه: «اکثر مردم».

وقتی از «اکثر مردم» در گفتگوی خود استفاده می کنیم، مخاطبان بی درنگ خود را در گروه «اکثر مردم» قرار می دهد. انسان یک برنامه ی بقا دارد که می گوید: «امنیت در ماندن درون گروه است. با گروه بمان تا در امان باشی. تنها نباش.» این برنامه ی ذهنی بی درنگ فعال می شود.

این به مخاطب ما کمک می کند که بیندیشد: «همممم، من هم جزو اکثر مردم هستم. من کاری را می کنم که اکثر مردم می کنند. من به آنچه اکثر مردم باور دارند باور دارم. پس مطمئنم آنچه در ادامه خواهی گفت را قبول خواهم داشت چرا که اکثر مردم آنرا قبول دارند و من هم از قبل به آن باور داشته ام.»

این شروع خوبی برای غلبه کردن بر تردید و دیرباوری مخاطب است.