کتاب پرخوری عصبی اثر دکتر لیلی امیرسرداری و دکتر محمدرضا باقری است به چاپ انتشارات وانیا.

کتاب پیش رو در پی پاسخ گویی به این پرسش ها که «چرا وقتی عصبی هستم پرخوری می کنم؟ و چرا غذا خوردن به من آرامش می دهد؟» به نگارش درآمده و به بررسی ابعاد، علل، ویژگی ها، تاثیرات و شیوه های رفع اختلال بولیمیا یا پرخوری عصبی اختصاص یافته است. در این نوع اختلال فرد هیچ کنترلی بر غذا خوردن خود ندارد، اما بعد از پرخوری احساس گناه، اضطراب و آشفتگی گریبانش را می گیرد و تلاش می کند تا با استفراغ، استفاده از ملین ها و ورزش سنگین پرخوری خودش را جبران کند. او تصویری از یک انسان چاق درباره خودش دارد و  به تدریج از خلق و خوی پایین خود نیز رنج خواهد برد.

اثر حاضر یک مداخله اولیه برای اختلال پرخوری عصبی است که با بهره از تکنیک های شناختی- رفتاری به دنبال آموزش راهبردهای مقابله ای و کمک به ایجاد تغییر در سبک زندگی و به ویژه غذا خوردن است. کتاب مخاطب را در 9 مرحله با خود همراه می کند، تکالیف و تمرین هایی را به عهده اش می گذارد و او را گام به گام تا رسیدن به نتیجه همراهی می کند.

در مرحله نخست مخاطب بولیمیا را می شناسد، چگونگی شکستن چرخه نامطلوب پرخوری عصبی را در می یابد و اصول تغذیه عادی را متوجه می شود، در مرحله دوم از عوارض جسمی و عاطفی این اختلال آگاه می شود و توصیه های غذایی دریافت می کند، سپس در سومین مرحله با تغییر طرز فکر و مراحل شناخت درمانی پیش می رود و در مرحله چهارم با خطاهای فکری آشنای می شود. مرحله پنجم را با تلاش برای یافتن پاسخ های منطقی طی می کند و در مرحله ششم روش های مقابله با اضطراب را می شناسد. در مرحله هفتم از چیستی تحقیر بدن و در مرحله هشتم از جرات مندی آگاه می شود و در نهایت در آخرین مرحله درمی یابد که چگونه می تواند در آینده به خود کمک کند.

قاطعیت ابزاری در اختیار شما قرار می دهد که به آنچه که می خواهید، برسید، اما به یاد داشته باشید که یادگیری قاطعیت مستلزم تمرین است…

رفتار قاطعانه منجر به افزایش احترام به خود و در نتیجه آن، افزایش اعتماد به نفس می شود، افرادی که قاطعانه رفتار می کنند نیازی به تایید دیگران ندارند، آنها مسوولانه رفتار می کنند و به خود و دیگران احترام می گذارند.

رفتار قاطعانه خویشتن داری را افزایش می دهد در حالیکه رفتار پرخاشگرانه و تهاجمی یک دفاعی در برابر انتقاد یا حمله احتمالی دیگران است، که نشان دهنده آسیب پذیر بودن فرد است.

انواع رفتار قاطعانه عبارت است از: ابرازگری اساسی، ابرازگری همدلانه، ابرازگری تشدید کننده، ابرازگری تقابلی، ابرازگری زبان من، که در زیر به شرح کامل آنها خواهیم پرداخت.

ابرازگری اساسی: بیان کردن حقوق اولیه شخصی، باورها و احساسات است، برای مثال: وقتی از شما سوال مهمی پرسیده میشه یا سوالی که آمادگی جواب دادن به آن ها را ندارید، پاسخ دهید: من چند دقیقه زمان می خوام تا به آن فکر کنم.

ابرازگری همدلانه: ابرازگری همدلانه نه فقط بیان کردن نیازها و احساسات خود، بلکه نشان دادن حساسیت و توجه به نیازها و احساسات طرف مقابل است. برای مثال: وقتی که جلسه ای در حال انجام است و دو نفر با صدای بلند صحبت می کنند شما اینگونه واکنش نشان می دهید، ممکن است متوجه نباشید ولی صدای شما نمی گذارد ما صدای سخنران را بشنویم.

یا مثلا در زمان اسباب کشی: شما با شرکت خدمات باربری تماس می گیرید، می دونم گفتن اینکه کامیون چه زمانی می رسد سخت است، اما من تمایل دارم زمان تقریبی رسیدن کامیون را بدانم.

ابرازگری تشدید کننده: ابرازگری تشدید کننده با حداقل پاسخ قاطعانه شروع میشه و معمولا با حداقل تلاش به هدف می رسد اما زمانی که فرد مقابل، کماکان به رفتار نامناسب و به نقض حقوق شما ادامه میدهد، به تدریج باید قاطعیت بیان را بیشتر کنید و به طور فزاینده ای سرسخت (محکم) شوید بدون اینکه تهاجمی شوید. برای مثال: شما با یکی از دوستان در رستوران هستید و دست فروشی مرتبا کالایی را پیشنهاد میدهد، شما پاسخ می دهید: ممنون، ولی ما نیاز نداریم، اما مجدد کالای خود را پیشنهاد می دهد، شما می گویید، نه ممنون، ما واقعا ترجیح می دهیم با همدیگر صحبت کنیم. این سومین و آخرین باره که به شما خواهم گفت که نمی خواهیم، لطفا بروید؛ این صراحت لازم بود، به دلیل اینکه تاکیدات قبلی نادیده گرفته شده بود.