کتاب پای چپ من اثری است از کریستی براون، به ترجمۀ منیژه اذکایی و چاپ انتشارات ثالث. کتاب حاضر روایتی است از زندگی شخصی کریستی براون (نویسنده، شاعر و نقاش ایرلندی) که از ابتدای تولد به نوعی فلج مغزی مبتلا بود و قادر به استفاده از اعضای بدنش نبود؛ اما در پنج سالگی تنها با تکان دادن پای چپ خود توانست با دیگران ارتباط برقرار کند.

اکنون دیگر قادر نبودم از خودم فرار کنم. آن قدر بزرگ شده بودم که نمی توانستم. همچنان که بچه های خانواده ام یکی یکی بزرگ و به چشم من، بزرگسال هایی غریبه و مستقل می شدند، به هزار شکلِ ریز و درشت، هر روز که می گذشت، محدودیت ها، ملال ها و تنگنای وجودم را می دیدم و احساس می کردم. همۀ اطرافیانم نمود فعالیت، تلاش و رشد بودند. همگی کاری انجام می دادند، کاری که آن ها را به خود مشغول می کرد و ذهنشان را فعال نگاه می داشت. همگی علائق، فعالیت ها و اهدافی داشتند که زندگیشان را به کلیتی منسجم تبدیل می کرد و نیروهایشان را از مجرایی طبیعی بیرون می ریخت و ابزاری طبیعی برای ابراز وجودشان فراهم می ساخت. اما من مانده بودم و پای چپم.

زندگی من درست به زاویه ای تنگ و تاریک و گرفته می ماند که در آن فرو رفته بودم. پیرامونم دیوار بود و در همان حال، تمام صداهای دنیای بزرگِ بیرون را می شنیدم و تمام حرکات را حس می کردم و همچنان قادر نبودم حرکت کنم، همچنان قادر نبودم بیرون بروم و مانند خواهرها و برادرهایم و تمام کسانی که می شناختم، جایگاه خودم را در دنیای بیرون پیدا کنم.