کتاب نهال های برومند، اثر سید حسن منتظرین، در شش فصل توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر و وارد بازار کتاب شده است.

این اثر قابل تامل با سیری در باورهای آزادگان سربلند کشور، مطالب دلنشین و جذابی را در اختیار خوانندگان می گذارد.

کتاب پیش رو، روایتگر باورها و انگیزه های مجاهدان بی ادعای راه خداست، و تفاوت های  دوره های مختلف اسارت، در اردوگاه ها را بازگو می کند. مطالب این مجموعه، خاطراتی است که در گفت و گو با آزادگان و استفاده از چند کتاب در حوزه اسارت نگاشته شده است.

اسارت به خودی خود شکنجه ای سهمگین است. چرا که هیچ امیدی به رهایی از آن نیست. حال اگر ضرب و شتم، زندان های انفرادی، بیگاری، محرویت از ابتدایی ترین امکانات حیات و هجمه های بی امانِ فشارهای روحی هم اضافه شود، طبیعی است که هرکسی در نهایت یأس به بن بست برسد. در این صورت افراد افسرده، راه نجات خود را در خودکشی می بینند. مگر آنان که دارای باور عمیق به خدا و معاد روحی قوی باشند. به اقرار مأموران صلیب سرخ اکثر قریب به اتفاق اردوگاه های جنگی در سرتاسر دنیا شاهد ناهنجاری های  روحی و روانی پیچیده ای هستند که شرایط اسارت را برای اسیران، غیرممکن می کند. درحالی که غالب آزادگان نه تنها به این آفت مبتلا نشدند، بلکه عمدتا سرشار از نشاط و امید به زندگی و آینده بودند.

بعثیون برای در هم شکستن روحیه و ایمان آزادگان از هیچ کوششی فروگذار نکردند. آنان در نتیجه حقد و کینه ای که از ایران و شیعه داشتند، تلاش می کردند تا از اسیران خود، مردگانی متحرک و افرادی بی ثمر بسازند. ولی روح ایمان و ارتباط با اهل بیت(ع ) مسیر سخت و ناهموار اسارت را برای آنان آسان و قابل تحمل نمود. به همین خاطر شلاق و شکنجه حرف اول و آخر اردوگاه ها بود.