پالتوئی
زرکوب
828
9786003767546
1
1399
832
101768
1100000
(سیاست و حکومت،قرن20م،حزب ملی کارگران سوسیالیست،آلمان)
کتاب نبرد من اثری است به قلم آدولف هیتلر که با ترجمه فرشته اکبرپور از سوی انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.
این کتاب اندیشه سیاسی هیتلر را به تصویر می کشد و ناسیونال سوسیالیسم را تشریح می کند؛ هیتلر بخشی از کتاب را به سال 1924 در زندان و بخشی دیگر را پس از آزادی به وجود آورده است، کتاب حاضر جایگاهی ویژه در حکومت نازی داشت تا آن جا که پیر و جوان را به خواندن آن دعوت می کردند و در دوره ای آن را به خرج دولت به زوج های جوان هدیه می دادند. پس از جنگ جهانی دوم انتشار این کتاب به مدت 70 سال ممنوع اعلام شد؛ در سال 2015 این دوره به اتمام رسید و پس از آن فروش کتاب هم چون زمان پیش از ممنوعیت چشمگیر اعلام شد.
اشتباه است اگر تصور شود که پیروان و هواداران احزاب سیاسی گوناگون که می کوشند شرایط مردم آلمان را بهبود بخشند، یا حتی همه ی رهبرانشان، در ذات خود بدند یا بر خطا هستند. فعالیت این کسان حتی در بهترین حالت محکوم به شکست بوده است، صرفا به دلیل این واقعیت که آنها هیچ چیز جز دردنمون های مرض کلی ما را نمی بینند و کوشش کرده اند که نشانه ها و دردنمون های بیماری را درمان کنند حال آنکه علت واقعی بیماری را نادیده انگاشته اند. اگر بررسی روش شناختی از خطوطی به عمل آوریم که امپراتوری سابق در راستای آن بسط و گسترش یافت، پس از یک تحلیل سیاسی دقیق و باریک بینانه پی می بریم که فرایندی از فساد و تباهی درونی حتی در هنگامی آغاز شده بود که امپراتوری متحد شکل می گرفت و ملت آلمان پیشرفت بیرونی شتابانی را آغاز کرده بود. در آن زمان به رغم موفقیت سیاسی آشکار و به رغم ثروت اقتصادی فزاینده، موقعیت کلی رو به افول نهاده بود. در انتخابات رایشتاک (مجلس ملی آلمان) شمار فزاینده ی آرای مارکسیستی حاکی از آن بود که ورشکستگی درونی و فروپاشی سیاسی در آن زمان به سرعت نزدیک می شد. همه ی پیروزی های احزاب بورژوایی کذایی بی ثمر بود، نه تنها به دلیل آن که این احزاب نمی توانستند از افزایش عددی توده ی فزاینده ی آرای مارکسیستی جلوگیری کنند، یعنی حتی هنگامی که احزاب بورژوایی در پای صندوق رای به پیروزی رسیدند، بلکه عمدتا از آن رو که این احزاب خود آلوده به میکرب انحطاط بودند. گرچه دنیای بورژوایی کاملا از آلودگی خبر نداشت اما به ویروس مرگبار اندیشه های مارکسیستی آلوده شده بود. علت این را که گاه این احزاب آشکارا از خود مقاومت نشان می دادند باید در ستیز رقابت آمیز میان رهبران سیاسی جاه طلب جست، نه آن علت را در هیچ گونه مخالفت اصولی میان معارضانی یافت که تصمیم داشتند تا پایانی تلخ و مرگبار با یکدیگر بجنگند.
