من حرف نمی زنم،تو گوش نمی دهی! (معجزه ی ارتباط برای زوج ها)

به نظر می‌رسد که در زمان‌های گذشته، هم کودکان و هم والدین، اوقات فراغت بیشتری داشتند. اگرچه کودک پس از مدرسه، به کلاس ورزشی یا کلاس‌های دیگری می‌رفت اما به شکلی افراطی فعالیت‌های بسیاری برای کودک و والدین وجود نداشت تا خودشان را سرگرم کنند. امروزه والدین، فرزندان خود را در ۱۲ کلاس گوناگونِ فوتبال و کلاس‌های خصوصیِ مدرسه و ـ فقط خدا می‌داند ـ چه کلاس‌های دیگری ثبت نام می‌کنند.
درحالی‌که مادر علاوه بر شغل تمام‌وقتِ خود، در ۱۴ انجمن متفاوت عضو است، پدر ۱۴ ساعت در روز کار می‌کند تا بتواند هرچه که نیاز است، ازجمله قسطِ وام، مالیات، و هزینه‌ی سه خودروِ تجملی و همچنین هزینه‌های اضافیِ دیگری را که والدینِ شما هرگز در آن زمان نداشتند تهیه کند (پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هیچ‌وقت پولی صرف خرید لپ‌تاپ و گوشی‌های همراه نمی‌کردند چون این چیزها اصلا وجود نداشتند).
بنابراین این‌طور می‌شود که امروزه کودکان و بزرگسالان زمان کم‌تری برای بودن در کنار هم دارند. وقتی زمان شام خوردن فرا می‌رسد به‌ندرت پیش می‌آید که خانواده دورِ هم جمع شوند. پدر یا مادر همیشه باید یکی از بچه‌ها را از کلاس بیاورند یا دیگری را به بازی ببرند و برنامه‌ی هیچ‌کس با دیگری تطبیق پیدا نمی‌کند.
منظور این است که امروزه چه کودک و چه بزرگسال، همگی پُرمشغله شده‌اند و زمانی برای هم‌نشینی و گفت‌وگو ندارند. زمان غذا خوردن را به‌تندی سپری می‌کنند و حتی زمانی که همه دور هم جمع شده‌اند آن‌قدر برای انجام دادن کارهای خود عجله دارند که غذای خود را تا حدّ ممکن زودتر تمام می‌کنند.
بیش از سی سال است که ازدواج کرده‌ام و می‌توانم بگویم زمانی هر دو نفرمان دچار همه‌ی مشکلاتی بودیم که در این کتاب از آن‌ها نام برده شده است. فکر می‌کنم هر زوجی دست‌کم یک بار با این مشکلات روبه‌رو شده باشد ولی همچنان معتقدم که خودِ زوج‌ها هستند که با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند و از آن‌ها درس می‌گیرند، درنتیجه برای همسرشان به آدمی قوی‌تر و نزدیک‌تر تبدیل می‌شوند.
همچنین بر این باورم که هریک از ما قدرت انتخاب داریم. یا می‌توانیم شرایط را همان‌طور که هست بپذیریم، یا اینکه مسئولیت همه‌ی جنبه‌های زندگی‌مان را بر عهده بگیریم و کاری کنیم تا شرایط را آن‌طور که دوست داریم و برای‌مان بهتر است تغییر دهیم. فکر می‌کنم تا وقتی که صبور نباشیم چیزی عوض نخواهد شد. شاید گاهی‌اوقات برخی از مشکلات حل شوند اما اگر می‌خواهیم خوشبخت زندگی کنیم، نمی‌توانیم به این امید باشیم که مشکلاتْ خودشان حل شوند.