مجموعه اي از عكس هاي محمدرضا بهارناز با متن و ترجمه ي هنگامه دولتشاهي، مديريت هنري و طراحي مهندس افشيد فاطمي نظر به چاپ انتشارات خانه فرهنگ و هنر گويا مي باشد. كتاب حاضر در رابطه با عشاير و ايل هاي بخش هاي مختلف سرزمين مان اطلاعاتي در بردارد، مطالبي پيرامون آيين، مراسم و جشن هاي گوناگوني كه برگزار مي كنند در خود جاي داده است و تصاويري بي نظير از زندگي عشايري در آن به ثبت رسيده است. اثري دو زبانه و گران بها پيرامون زندگي خاص عشاير غيور و دلير ايران زيبا.

ايل واژه اي است مغولي و تركي، به معناي دوست، يار و همراه، و عشيره كه مترادف با ايل بكار برده شده است، به معناي بني اعمام و نزديكان از جانب پدر مي باشد كه جمع آن عشاير و عشيرات است. عشيره اسم فارسي ماخوذ از زبان عربي به معناي خويشان، تبار، اهل خانه، نزديكان و طايفه است.

قلمرو زندگي عشاير كوچ رو ايران عمدتا در امتداد سلسله جبال زاگرس و در استانهاي آذربايجان شرقي و غربي، كرمانشاه، خوزستان، لرستان، ايلام، چهارمحال و بختياري، كهكيلويه و بوير احمد، فارس، خراسان شمالي، سيستان و بلوچستان و نقاط مركزي ايران است.

عشاير معمولا به سه گروه تقسيم مي شوند: كوچ نشينان، نيمه كوچه نشينان و رمه گردانان. كوچ نشينان در ييلاق سرپناه ثابتي ندارند، بنابراين كشت و كارشان ديمي و قلمرو زراعي هستند و محصولات آنها گندم، جو، برنج، حبوبات، سبزي، مركبات و خرما مي باشد. رمه گردانان با پرورش دام و بردن رمه ها به مراتع طبيعي ييلاق، روزگار مي گذرانند.

سلسله مراتب قدرت در ايلات هرمي شكل و اساس رهبري برگرفته از ساخت خويشاوندي و سلطه پدرسالارانه مي باشد. حافظ بقا و تحكيم خانواده ها، روابط خوني است. در راس هرم ايل، ايلخان با اختيارات نامحدود، در راس طايفه ها كلانتران، و در راس تيره كدخدايان قرار گرفته اند.