اثری است از جولین بارنز به ترجمه الهام نظری و چاپ انتشارات ماهی. رمانی پر رمز و راز با لایه های پنهان که ماجرای مردی علاقه مند به فلوبر را به تصویر می کشد. علاقه ای که پای او را به فرانسه باز می کند تا از زوایای مخفی و رمزآلود زندگی فلوبر سردرآورد و در این راه آن چنان پیش می رود که حقایق زندگی اش با ماجرای رمز آلود مرد مورد علاقه اش در هم می آمیزد.

یکی از سوالاتی که ذهن جفری بریت ویت را بسیار به خود مشغول می سازد این است که از میان طوطی های خشک شده بسیاری که ادعا می شود همگی شان اصل هستند، کدامیک در حقیقت همان است که فلوبر همزمان با نوشتن رمان ساده دل روی میز خود داشته است.

این روایت فراتر از یک رمان است، زیرا در آن رده هایی از زندگی نامه، تحلیل و نقد ادبی نیز به چشم می آید.

اما تصادف هایی که در کتاب ها رخ می دهند… در همه شان می توان چیز احساساتی و بی ارزشی یافت؛ از منظر زیباشناسی، همه شان به شکل محتومی «بنجل» هستند. خنیاگری که درست سر بزنگاه به نجات دختری می آید که پشت پرچینی به دام متجاوزی افتاده است؛ ظهور ناگهانی نیکوکاران همیشه در صحنه ی دیکنزی؛ تخته پاره های کشتی شکسته ای که در ساحلی بیگانه خواهر برادرها و عشاق را به هم پیوند می دهد. یک بار این صف آرایی سست بنیان را در حضور شاعری خوار شمردم. این مرد که احتمالا در چیدن تصادفی قافیه ها مهارت داشت، با بزرگواری محبت آمیزی جواب داد: «شاید ذهن تو هیچ بویی از شاعرانگی نبرده است!»

شاد و سرمست به میدان جدل برگشتم و گفتم: «اما بی گمان یک ذهن بیگانه با شاعرانگی بهتر از هرکس دیگری می تواند درباره ی نثر داوری کند، مگر نه؟»