نوشته ایست از علی محمد افغانی به چاپ انتشارات نگاه که نخستین بار در سال 1340 منتشر شد و مخاطب فراوانی را به سوی خود جذب کرد. افغانی با ظرافت و هنرمندی بالا، جزئیات، فضا و اشخاص را به تصویر کشیده و تصویری از زندگی زنان طبقات پایین جامعه که از کم ترین حقوق خود بهره مند نمی شوند به نمایش گذاشته است. داستان در کرمانشاه و در سال 1313 روایت می شود، محوریت داستان بر پایه زنی به نام آهو استوار است و ارتباط میان او و دیگر شخصیت ها فضای داستان را گسترش می دهد. نویسنده هفت سال از زندگی متشنج یک خانواده را ترسیم و نمایی از روزگار مردم آن دوران ارائه می کند.

آهو خواه ناخواه می بایست به زندگی هووداری که شوهرش به او تحمیل کرده بود تن در دهد؛ بسوزد و هر طور هست با وضع جدید بسازد. اگر سید میران مردی بود که شاهین عدل و انصاف را میان دو همسر راست نگه می داشت و اگر هما به حق خود قانع بود او چندان غمی نداشت؛ اما نه شوهرش چنان مردی بود و نه هوویش چنین زنی. از وقتی که دوباره نوبت برقرار شده بود شوهرش البته یک شب در میان پهلوی او بود، ولی چه بودنی، دلش که همه حرف ها بر سر آن بود همراهش نبود. گویی این حقّه رازی نهان را همان لحظه که از سوگلیش جدا می شد به دست ظریف و امانت دار وی می سپرد تا از دستبرد غیر محفوظ بماند…