کتاب شناخت و نقد شعر پسامدرن آمریکا اثری است از مارجی پرلوف، البرت گلپی و دیگران که به همت حمید احمدی گردآوری و ترجمه شده و از سوی انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

گردآورنده کتاب حاضر به منظور نقد و بررسی شعر پسامدرن مقالاتی را جمع آوری کرده که اشکالات این نوع شعر را به شکلی واضح و منصفانه شرح می دهند. به طور کلی پنج مقاله از نویسندگان مختلف در اثر حاضر جای گرفته است که در کنار یکدیگر مطالبی پیرامون تاریخچه ی مکتب های پیشتاز در عرصه هنر، پیشینه شعر پسامدرنیستی، چیستی شعر و هنر پسامدرن و مواردی از این دست در اختیار می گذارند. در بخش انتهایی کتاب اطلاعاتی از زندگی و آثار چند شاعر و نمونه هایی از شعر آن ها ارائه شده است.

پسامدرنیسم بسیار جذاب است. به اقرار خود توده گرا است، و از هرچه شناخته شده و به آسانی در دسترس است در مونتاژهای زنده بهره می گیرد. به گوناگونی خوشامد می گوید، و سعی می کند مخاطبان را مستقیما، بی میانجی سطوحی از دانش کتابی، جلب کند. مخاطب را به مشارکت تشویق می کند. ژانرها را در هم می آمیزد، و به این نحو آنچه را که در غیر این صورت نادیده می ماند، جالب می سازد. می تواند هدف های اجتماعی را ترسیم کند، اما بر جدیتی اساسی پانمی فشرد، [برایش] همه امور به یک میزان نسبی اند.

اما هرچند پسامدرنیسم از توده گرایی حمایت می کند، نتیجه کارش در کل خواهان زیادی ندارد. واکنش به واسطه نظریه هایی ابراز می شود که برای همه به جز نخبگان خوب خوانده نامفهوم اند، و عمدا هم نامفهوم اند. ما ممکن است از چیزی، بگیریم یک نقاشی فلاندری قرن چهاردهمی، بدون فهم شمایل نگاری دینی، لذت ببریم؛ اما این در مورد آثار پسامدرنیستی صادق نیست. ناتوانی از فهم نظریه و نبودن چیزی در این آثار علت سردرگمی و بی اعتمادی عموم مردم را توضیح می دهد. از دیدهای گسترده تر اثر تکه تکه، دل بخواهی، بی بهره از مهارت و هدف کلی به نظر می آید، که بدون شرمساری چنین است.

هدف های بزرگ تر چطور؟ آیا آثار هنری پسامدرنیستی اساسا نقد زندگی اند؟