کتاب شناخت سکه های پیش از اسلام: از هخامنشی تا ساسانی، اثر دکتر بیتا سودائی است به چاپ انتشارات پارینه.

سکه ها از جمله عناصری هستند که می توان برای مطالعه دوره های خاص تاریخی از جمله آداب، خط و زبان، هنر، مذهب، تمدن، اوضاع اجتماعی، سیاسی و اوج و افول اقتصادی جامعه از آن ها بهره برد؛ در حقیقت مسکو کات به عنوان منابعی اطلاعاتی عمل می کنند که اگر به شکلی صحیح مورد مطالعه قرار بگیرند غبار از چهره تاریخ بر می دارند و گذشته را به شکلی آشکار پیش چشم محققان و پژوهش گران تاریخ نمایان می سازند.

کتاب پیش رو مجموعه ای برگزیده از معرفی و گونه شناسی مسکوکات ایران از زمان هخامنشی تا پایان دوره ساسانی است که به چگونگی معاملات و ضرب سکه ها از دوران باستان تا پایان دوره ساسانی می پردازد و با زبانی ساده و به دور از حاشیه مطالب را پیش می برد.

ایرانیان، کوچ نشینان هند و اروپایی بودند که از شمال به سمت جنوب مهاجرت کردند. نخستین اشاره ای که در تاریخ به ایرانیان شده، در کتیبه سلمنصر سوم به سال 834 قبل از میلاد برمی گردد، در این کتیبه سلمنصر از قوم ناشناخته ای یاد می کند که خود را پارسه می نامند و در کرانه باختری دریاچه ارومیه می زیستند. ظاهرا زندگی پارس ها در کنار دریاچه ارومیه با سختی همراه بود به گونه ای که در شمال غرب اورارتوها و در سمت شرق و جنوب با مادها مواجه بودند، ولی بیشترین فشار از سمت غرب و از طرف آشوری ها بوده است. پارس ها برای رهایی از این فشار کم کم به سمت جنوب سرازیر شدند و در انزان ساکن شدند. شاه آشوری، سناخریب، گزارش کرده است که در سال 691 قبل از میلاد سپاه عیلام همراه با پارس ها با او جنگیده اند و لوح های دیوانی بدست آمده از شوش حکایت از آن دارد که پارس ها حدود سال 685 قبل از میلاد در سرتاسر عیلام سکونت داشتند. به این ترتیب پارس ها به سرزمینی دست یافتند که در تحولات بعد به میهن همیشگی شان تبدیل شد. در سال 555 قبل از میلاد کوروش توانست به فرمانروایی مادها پایان دهد و نخستین سنگ بنای امپراتوری بزرگ پارس را بنیان گذاشت. کوروش با پیروزی بر کرزوس، شاه لیدی، در سال 545 قبل از میلاد توانست مناطق بزرگ دیگری در آسیای صغیر را ضمیمه امپراتوری خود کند. از سوی دیگر در سال 539 قبل از میلاد بابل سقوط کرد و کوروش توانست این منطقه را تحت سلطه خود درآورد.