کتاب شرمنده نباش دختر: برنامه ای بدون شرمساری برای پذیرفتن و دستیابی به اهداف، نوشته ریچل هالیس است به ترجمه فاطمه مختاری و چاپ انتشارات آوای چکامه.

شاید بسیاری از آدم ها که بیشترشان را زنان تشکیل می دهند تنها برای دلخوشی دیگران زندگی می کنند و این که به خودشان و خواسته هایشان بیاندیشند آن ها را دچار عذاب وجدان و ناراحتی می کند؛ آن ها به واسطه ترس شان از طرز فکر مردم از ارزش هایشان دور می شوند، به خاطر وجود فرزندانشان از رسیدگی به خود می پرهیزند، از انتقاد دیگران بیش از حد ناراحت می شوند و از ادامه راهشان باز می ایستند و رویاهایشان را به فراموشی می سپارند.

شرمنده نباش دختر برای این دسته از افراد نوشته شده تا گوشزد کند لازم است رویاهایشان را به خاطر بیاورند، بر آن تمرکز کنند و بدون هرگونه حس ناراحت کننده ای به سوی موفقیت و تغییر خودشان و چه بسا دنیای پیرامونشان حرکت کنند.

شما از شکست خوردن می ترسید… و اگر هیچ گاه دست به کار نشوید، دست کم دیگر هیچ کس (به خصوص خودتان) متوجه شکست تان نمی شود. یادتان باشد: این طرز فکر اساسا از سوی یک فرد شکست خورده نیست که در هیچ کاری شایستگی ندارد. این نوع طرز فکر، غیر قابل قبول است. ظرفیت فوق العاده ای برای رشد، درون شما وجود دارد اما قرار است آن را به هدر بدهید؛ چرا که با تلاش کردن، ممکن است به این نتیجه برسید که به اندازه کافی خوب نیستید. این قدر به خودتان سخت نگیرید! کمال گرا نباشید. چرا که یک فرد کمال گرا هرگز شکست را نمی پذیرد و تصورش بر این است که از پس هر کاری برمی آید. پس تاکید می کنم، کمال گرا نباشید. اگر برای رسیدن به هدف تان تلاش می کنید، امکان دارد که شکست بخورید اما مسلما برای مدت طولانی در همان مرحله نمی مانید. شما بیشتر و بیشتر تلاش می کنید تا کمی پیشرفت کنید.  و در این راه، نیازی به قرص های آرام بخش هم پیدا نمی کنید.

دقت کنید، نکته کنایه آمیز در ارتباط با بهانه اخیر این است: حتی اگر خودتان را مجبور به مقابله با آن کنید، در ادامه زندگی تان نیز مدام با آن مواجه خواهید شد. وقتی در ابتدای رشد شخصی در راستای دستیابی به هدفی هستیم، اغلب انتظارات غیر معقولی از مقصد داریم. مثلا انتظار داریم که اگر جرات انجام دادن کاری را پیدا می کنیم، عدم اطمینان و تردید در ادامه مسیر از بین برود. حقیقت این است که اگر بخواهید از هرکوهی بالا بروید، یک نفر قبلا آن را فتح کرده است.

تک به تک آن ها را.

در واقع زمانی که به هدف پیش روی تان دست یافتید، زمانی که به قله رسیدید، چشم تان به کوه دیگری در فاصله ای دورتر می افتد. شما متوجه می شوید که کوه مورد نظرتان، تنها دامنه کوهی بلندتر و زیباتر بوده است. اهداف شخصی، نامتناهی… و اعتیاد آور هستند. زمانی که به چیزی دست می یابید، بلافاصله فکرتان به هدف های بالاتری معطوف می شود.

پاسخ چیست؟ شما می توانید به هرچه که ذهن خود را در مسیر آن قرار می دهید، دست یابید.