کتاب شدن (من شدن، ما شدن، بیشتر شدن)، اثر میشل اوباما است با ترجمه ی مهرنوش عدالت و چاپ انتشارات 360 درجه.

کتاب پیش رو روایتگر خاطرات صمیمانه، تاثیرگذار و الهام بخش بانوی اول سابق ایالات متحده آمریکا است. میشل اوباما، دختر کوچکی بود که همه دنیایش در بخش جنوبی شیکاگو خلاصه می شد، جایی که به همراه برادرش مشترکا در یک اتاق خواب زندگی می کرد. او در این اثر ابتدا به دوران کودکی و خانواده اش اشاره می کند و سپس به شرح و تعریف سال های اول ازدواجش با باراک اوباما و گفتگوهای خصوصی خودش و باراک می پردازد. او با روایتی جذاب و به زبان طنز  به شرح آغاز زندگی پرهیجان خانواده اش در یک موفقیت جهانی و هم چنین رازهایش در کاخ سفید در آن دوران 8 ساله می پردازد. میشل در این نگارش مسئله ای چالش برانگیز را مطرح می سازد؛ این که ما چه کسی هستیم و می خواهیم چه کسی شویم؟

در طی سال ها، پوشش خبری نامزدهای ریاست جمهوری را دیده بودم که چگونه به آیووا می رفتند و به طور عجیب و غریب و ناشیانه ای سر میز بی تکلف و ساده شهروندانی حاضر می شدند که مشغول خوردن قهوه بودند؛ یا به طور مضحک و احمقانه جلوی یک گاو بسیار بزرگ تراشیده شده از کره می نشستند و یا هر چیز سرخ شده داخل یک سیخ چوبی را در محل مسابقه می خوردند. واقعا مطمئن نبودم این کارها چه معنایی برای رای دهندگان می توانست داشته باشد و واقعا چه شیرین- کاری بی جا و خودنمایی زشتی بود.

مشاوران باراک سعی کرده بودند که راز و مرز آیووا را برای من آشکار کنند، برایم توضیح دادند که وظیفه و ماموریت من در وهله اول این است که در هر گوشه و کنار این ایالت وقتم را با دموکرات ها بگذرانم، برای گروه های کوچک حرف بزنم، به داوطلبان انرژی و توان بدهم و سعی کنم توجه و محبت رهبران اقلیت را جلب کنم. اهالی آیووا، نقش خود را به عنوان بدعت گذاران سیاسی جدی می گیرند. آن ها روی نامزدها مطالعه و بررسی می کنند و سوالات جدی سیاسی از آن ها می پرسند. براساس عادت آن به گذران ماه ها دوران نامزدی و عشق بازی، به سادگی فقط با یک لبخند یا دست دادن ساده، نمی شد حمایت آن ها را به دست آورد، به من گفتند، شاید ماه ها طول بکشد، چون آن ها منتظر گفتگوی چهره به چهره با هر نامزد هستند، قبل از این که نهایتا به یکی از آن ها متعهد شوند. آنچه به من نگفتند این بود که پیام من به مرم آیووا قرار است چه باشد. نه پیامی نوشتاری به من دادند، نه نکات مهمی به من گفتند و نه توصیه و پند و اندرزی به من کردند. فهمیدم که خودم باید این را بفهمم.