کتاب سفری بر آسمان کن: مجموعه کامل نیایش های مولانا در مثنوی معنوی، اثری است همراه با ترجمه انگلیسی نیکلسون و نثر روان امروزی اشعار مولانا که به همت ایرج شهبازی و محسن شعبانی فراهم آمده و از سوی انتشارات دوستان به چاپ رسیده است.

این کتاب در قالب شش فصل به ارائه توضیحاتی پیرامون نیایش، ضرورت آن و سخنان مولوی درباره آن می پردازد، متن شعری نیایش های مولوی را همراه با ترجمه انگلیسی و بیان محل شان در مثنوی در اختیار می گذارد، نثر روان اشعار را به صورت بازنویسی شده ارائه می دهد، تعلیقاتی کوتاه برای برخی ابیات به منظور فهم راحت تر متن دشوار سروده ها اختصاص می دهد و هم چنین معانی تعبیرات و نیایش ها را به همراه نمایه ی موضوعی به مخاطب عرضه می کند. بنابراین خواننده با در دست داشتن اثر حاضر به منبعی ارزشمند از مثنوی معنوی دست می یابد.

ای یار عزیز مهرکار!

من بی رخ تو یک دم قرار ندارم

روزها روشنی و کار و توان من تو هستی

و شب ها آرامش و آسودگی و خوابم تویی.

اگر از روی کرم مرا یاد کنی و شادم کنی

از جوانمردی توست.

ای یار نیک خواه من!

تو در شبانه روز زمان اندکی را برای دیدار معین کرده ای

در حالی که پانصد تشنگی سیری ناپذیر در جگر من است

و هر تشنگی با یک گرسنگی پایان ناپذیر همراه است.

ای فرمانروا!

تو از غم من بی نیازی

زکات جاه خود بده

و نگاهی به من تهی دست بینداز.

آری، این تهی دست بی ادب شایسته ی لطف تو نیست

اما لطف عام تو از همه اینها برتر است

چرا که لطف عام تو نیازی به دلیل ندارد

همانگونه که آفتاب بر چیزهای ناپاک می تابد

از آن پلیدی ها زیانی به نور آفتاب نمی رسد

اما آن سرگین از تابش آفتاب به هیزم تبدیل می شود

آنگاه یک گرمابه با نور آن سرگین روشن می شود

و به این ترتیب سرگین که پیش تر پلیدی و آلایش بود

به زیبایی و آرایش تبدیل می شود

زیرا که خورشید با مهربانی بر او تابیده است.