کتاب سرگذشت زندان اثری است از نوروال موریس و دیوید ج. روتمن به ترجمه پرتو اشراق و چاپ انتشارات ناهید. این کتاب در فصول چندگانه به بررسی سرگذشت زندان در جوامع غرب می پردازد تا از این دریچه ضمن ارضای حس کنجکاوی عموم جامعه تصویری از تاریخ اجتماعی و سیاسی که یکی از راه های آن پرداختن به زندان است به دست آید. در اثر حاضر مقالات گوناگونی از سیزده تن از برجسته ترین استادان حقوق قضایی ارائه شده که در کنار سایر مطالب ذکر شده فرصتی برای شناخت جوامع غربی فراهم آورده است.

زنان محکوم کاملا محکوم بودند. از همان آغاز برنامه مستعمره استرالیا، زنان محکوم را با کشتی بردگان به سرزمین دور افتاده می فرستادند. نسبت زنان به مردان یک به شش بود. یک زن در برابر 6 مرد. از دیدگاه دولت بریتانیا وظیفه اصلی این زنان متهم این بود که نیازهای جنسی مردان را پاسخ دهند. وقتی که هنوز قوانین مدونی نوشته نشده بود در مستعمره پهناور روابط جنسی بی بند و باری حکمفرما بود. زنان مجرد یا شوهردار برای فرمانداری یک مسئله بغرنج بودند. کسی از آن ها به عنوان کارگر استفاده نمی کرد.

خدمات خانگی تنها شغلی بود که زنان محکوم به دست می آوردند. اما به نظر می رسید از کار خود چندان رضایت نداشتند، ترجیح می دادند تحت نظر فرمانداری باشند. کارفرمایانی که شاهد نارضایتی زنان از کارهای خانگی بودند اعلام می کردند که حاضر نیستند جز کارگرمرد استخدام کنند. ظاهرا اربابان از کار اداره منزل توسط زنان راضی نبودند، به ویژه در امر پخت و پز دقت به خرج نمی دادند، ارباب نیز کارگر مرد را ترجیح می داد. مردان احساس مسئولیت می کردند. زنانی که در بخش خصوصی کار می کردند اجازه نداشتند سقفی متعلق به خود داشته باشند و اضافه کار کنند. برای آن ها کار خانگی مثل زندان بود.