کتاب زبان تصویر: اثر جئورگی کپس است با ترجمه ی فیروزه مهاجر و چاپ انتشارات سروش.

در این اثر با سه فصل تحت عناوین: سازماندهی تجسمی، بازنمایی تصویر و به سوی یک پیکرنگاری پویا روبه رو هستیم. هر تصویری حاوی پیام های زیادی است که با ما ارتباط برقرار می کند، این کتاب سعی دارد ما را با قواعد و روش های انتقال مفهوم و پیام از طریق تصاویر آشنا کند تا هم بتوانیم آنچه را می بینیم بهتر و آگاهانه تر درک کنیم و هم این روش ها را در فعالیت های مختلف زندگی به کار بگیریم. اثر حاضر ساختارهای معین را در مفهوم اصول بنیادی ارتباطات بصری به همراه یک واژه نامه ایتالیایی-فارسی در بخش پایانی کتاب ارائه می دهد.

هر ارگانیزم زنده ای- گیاه باشد یا حیوان، موجودی انسانی یا ساختاری اجتماعی- شکل به طور نسبی پایداری دارد. همان طور که چرخهای یک دوچرخه تنها به یمن حرکتی مستمر در تعادل قرار دارد، ارگانیزم هم شکل خود را به واسطه ی حرکتی مداوم حفظ می کند. برای مثال گیاه، از طریق فرآیند مستمر سوخت و ساز خود، از خاک، آب و نور آفتاب تغذیه می کند، و آنچه برای حفظ پایداری نسبی ارگانیزم خود لازم دارد نگه می دارد. هر ارگانیزم زنده ای باید بتواند به منظور حفظ پایداری ساختار خویش یگانگی پویایی را به وجود آورد. تصویر تجسمی یک استثنا نیست؛ تنها به یمن نظمی پویا می تواند به شکل زنده ای از تجربه ی انسانی تبدیل شود. گوته می گوید: «چشم به ویژه طالب کمال است». نیروهای درونی پس از هر مداخله ی خارجی، برای بازآفرینی تعادل به فعالیت در می آیند.

دگرگونیهای ایجاد شده توسط نور روی شبکیه چشم، از طریق واکنشهای فیزیولوژیکی توازن می یابند. وقتی انرژی نورانی، با مصرف مواد شیمیایی معینی در شبکیه، اختلال فیزیولوژیکی ایجاد می کند، کل ارگانیزم درونی و شبکیه به ویژه، درصدد تدارک دوباره مواد ضایع شده بر می آیند. وقتی فعالیتهای عضلانی مشخصی که از نشر نور روی میدان دید انگیخته شده اند ایجاد خستگی می کنند، ارگانیزم با حرکتی تکمیلی، و وارد عمل کردن واحد عصبی، عضلاتی تازه ای به آنها، پاسخ می گوید. همان طور که هر کارگری هرچند وقت یکبار آهنگ کارش را تغییر می دهد چشم، یا بهتر بگویم، دستگاه عصبی-عضلانی آن نیز می کوشد به همان طریق رفع خستگی کند؛ و این تجربه تعادل است. هر فشار خارجی بر چشم برای حفظ توازن، با حرکتی متقابل از درون پاسخ داده می شود. اما چشم می تواند واکنشهای باز هم دقیق تر و مثبت تری نسبت به تحریکات نورانی نشان بدهد. برای مثال، اگر زمانی طولانی در معرض اشعه سرخ قرار گیرد واکنش آن به این ترتیب است که به محض دور شدن از سطح سرخ، فورا تصویری « ثانوی» به رنگ سبز می بیند.