راجر فدرر (ادبیات ورزشی،زندگی نامه23)
رقعی
شمیز
200
9786226489416
1
1400
207
115226
950000
(راجر فدرر،1981م)
کتاب راجر فدرر، اثری است از سیمون گراف به ترجمه ی امیرحسین متقی و چاپ انتشارات گلگشت.
کتاب حاضر نمایانگر زندگی شخصی و کاری راجر فدرر، یکی از بزرگترین و حرفه ای ترین بازیکنان تنیس جهان، است که بسیاری او را خوب ترین ورزشکار تاریخ می دانند. سیمون گراف که در نقش روزنامه نگار بیش از ٢٠ سال همراه فدرر در تمرینات و مسابقه های او حضور داشته است، به خوبی توانسته در این کتاب شخصیت فدرر را در نقش بازیکن حرفه ای، همسر، پدر، پسر، نیکوکار، برنده و بازنده به تصویر بکشد و در لابه لای شرح وقایع زندگی او، درس های مهم و آموزنده ای را که برای تبدیل شدن به یک انسان بهتر لازم است، ارائه دهد.
سال ٢٠١٢ فدرر در مصاحبه با نیویورک تایمز گفت که انتخاب یک تنیسور به عنوان دوست دختر و بعد همسرش با نیت قبلی نبوده: «اما بسیار کمک کننده است زیرا که او به خوبی می داند در مقاطع مختلف، چه چیزی مورد نیاز است. چون خودش ساعت های بی شماری در ورزش حرفه ای صرف کرده، وقتی من می گویم که باید تمرین کنم، او به عنوان اولین نفر درک می کند و متوجه می شود که به آن نیاز دارم و می گوید حتما باید این کار را بکنم.» مارک رُسِت، قهرمان المپیک ١٩٩٢ اهل ژنو که زمانی فدرر جوان را در راه رسیدن به مسابقات اِی تی پی تور همراهی کرده، می گوید: «نیمی از موفقیت راجر مدیون میرکاست. این جمله که پشت هر مرد موفقی یک زن قوی قرار دارد، در مورد فدرر صدق می کند. میرکا از ابتدا مسئولیت های زیادی پذیرفت و بار سنگینی از روی دوش راجر برداشت و این طور او توانست روی تنیس تمرکز کند. او عناوین قهرمانی بسیاری به دست آورده و در کنارش جوایز نقدی خیلی زیادی هم کسب کرده اما وقتی در فوریه ٢٠١۶ مصدوم شد، میرکا به او نگفت که تا همین جا کفایت می کند چون تو به همه چیز رسیده ای، بلکه به او انگیزه داد تا دوران سخت آسیب دیدگی را پشت سر بگذارد و دوباره با قدرت برگردد.»
رابطه با فدرر به واورینک کمک کرد که پایان تلخ دوران حرفه ای اش را راحت تر هضم کند. او تقریبا بلافاصله بعد از بازنشستگی در ٢۴ سالگی، در همان سال ٢٠٠٠ در نقشی متفاوت به دنیای تنیس حرفه ای بازگشت. او توانست در کنار فدرر به چیزی دست پیدا کند که خود در راه رسیدن به آن در ورزش ناکام مانده بود سال ٢٠٠۴ در مصاحبه با روزنامه تاگِزآنتسایگر چاپ زوریخ دراین مورد گفت: «وقتی راجر می برد، انگار من برنده شده ام. به صورت خیلی فشرده با زندگی ورزشی راجر همراه هستم و می دانم هر نتیجه چه معنی ای برای او دارد. او در همه چیز مرا شریک می کند و به این ترتیب به نوعی زندگی ورزشیم را به من برمی گرداند.