اثری است از جان پل سارتر به ترجمه دکتر علی سلامی و چاپ انتشارات سرزمین اهورایی. نمایشنامه ای فلسفی که با عناوین گوناگون به زبان های مختلف ترجمه شده است. پل سارتر در این اثر دوزخ را حالتی نمایش می دهد که توسط انسان ها شکل گرفته است و نه مخلوقی از خداوند، او چنان پریشانی و آشفتگی را در نوشته اش می آفریند که هرگناهکاری را وادار به توبه می کند تا تنها از عذاب تحمل سرنوشتی ادبی در کنار دیگران رهایی یابد.

دیگه چه چیزی باید بگم؟ چیزی برای پنهان کردن ندارم. وختی بچه بودم، پدر و مادرمو از دس دادم و باید از برادر کوچیکم مراقبت می کردم. خیلی فقیر بودیم و وختی یکی از دوستان قدیمی خونوادگی از من خواس با اون عروسی کنم، قبول کردم. اون خیلی پول دار و نازنین بود. برادرم بچه حساسی بود و به هر جور توجهی نیاز داشت. پس واقعا کار درسّی کردم. موافق نیستید؟ شوهرم اون قدر پیر بود که می تونس جای پدرم باشه؛ اما شش سال، باهم زندگی زناشویی خوبی داشتیم. بعد دوسال پیش، با مردی ملاقات کردم که سرنوشت منو رقم زد. لحظه ای که چشممون به هم افتاد، اینو متوجه شدیم. از من خواس با اون فرار کنم، اما قبول نکردم. بعد سینه پهلو کردم و این بیماری منو از پا دراورد. تمام ماجرا همینه. بی شک، با برخی معیارها می شه گفت کار اشتباهی کردم که جوونیمو فدای مردی کردم که سه برابر من سن داشت. [به گارسن] فک می کنی می شه روی این کار اسم گناه گذاشت؟