کتاب درآمدی بر متافلسفه اثری است از سورن اورگارد، پل گیلبرت و استیون بروود به ترجمه مهدی رعنائی و چاپ انتشارات ترجمان. این کتاب به مقوله متافلسفه، علمی که فلسفه را مورد پرسش، واکاوی و ضرورت یابی قرار می دهد، می پردازد و از نخستین آثار و یا حتی می توان گفت اولین اثری است که به این شاخه از فلسفه ورود می کند، با این وجود طیف گسترده ای از دغدغه های موجود در این زمینه را مورد بحث قرار داده و به عنوان یک کتاب درسی به شکلی قابل فهم و آسان خوان به ویژه برای دانشجویان نگارش شده است.

همان طور که دیدیم، علوم طبیعی چنان پیشرفتی داشته اند که هر پیشرفتی در فلسفه را کوچک جلوه می دهند. به نظر می رسد که این مسئله، به همراه طبیعت گرایی هستی شناختی -به طور خلاصه این دیدگاه که جهان طبیعی همه آن چیزی است که وجود دارد-، نشان می دهد که دیگر کاری برای فلسفه باقی نمانده است، دقیقا همان چیزی که هاوکینگ ادعا می کند. اما همان طور که دیدیم مسائل کمی پیچیده تر هستند. هرچند ممکن است تنها علم قادر باشد که جهان را «از منظر هیچ کجایی» توصیف کند، شاید چنین بیان های فارغ از دیدگاهی تنها بیان های ارزشمند نباشند. به طور خاص، ممکن است گفته شود فلسفه بخشی از فعالیت «اومانیستی» معنا بخشیدن به خودمان و جهان، آن طور که در «چشم انداز انسانی» ظاهر می شود، باشد. به بیان سلرز «ممکن است بخشی از مسئولیت های خاص فلسفه این باشد که بیانی از «تصویر آشکار» در برابر «تصویر علمی» ارائه دهد. بسیاری از فیلسوفانی که مذاق طبیعت گرایانه دارند بی شک با سلرز در رد اولویت بخشیدن سنتی فلسفی به تصویر آشکار با کنار زدن تصویر علمی موافق خواهند بود. اما ما پیشنهاد کردیم که فرد می تواند چنین کاری را بدون خالی کردن تصویر آشکار از هر ارزشی انجام دهد. به هر حال تضادی بین این دو چشم انداز باقی خواهد ماند که به سادگی قابل حل نیست.