کتاب خیمه شب بازی اثری است از صادق چوبک به چاپ انتشارات جاویدان.

کتاب حاضر حاوی مجموعه ای از چند داستان کوتاه است که در روزگار گذشته اما نه چندان دور، پیرامون موضوعات گوناگون روایت می شوند. قصه ی مردی عزادار، ماجرای آدمی خوب و سر به راه که بی جهت برای دیگران غصه می خورد، داستان اسبی فرو افتاده در جوی آب و… به قلم مردی که در کنار صادق هدایت و بزرگ علوی، عنوان پدر داستان نویسی ایران به او نسبت داده شده است.

همسایه ها خیال می کردند که سیدحسن خان تمام مدت شبانه روز در خانه اش مشغول عبادت و نماز و روزه برای زن جوانمرگش سودابه است. چون که گویا یک وقت یکی از آنها از دده یاسمن، کنیز سیدحسن خان، پرسیده بود و او هم از راه لجبازی و حرص جواب داده بود: «بله سیدحسن خان از وقتی که زنش این طور شده، تمام وقت تو خانه مشغول نماز و روزه برای زنش است.» از آن روز، دیگر در محله به قدری به این حرف شاخ و برگ گذاشته بودند که سیدحسن خان در نظر اهل محل امامزاده شده بود. زن های بیوه و دخترهای ترشیده بر وفای او غبطه می خوردند و آرزو داشتند او را ببینند. اما مگر سیدحسن خان گاهی پایش را از خانه بیرون می گذاشت؟

برخلاف گفته ی دده یاسمن سیدحسن خان در خانه ی خودش هرگز مشغول نماز و روزه نبود؛ بلکه برعکس او صوفی سست اعتقاد و هُرهُری مذهبی بود که به این جور چیزها بغض و عداوت پرپیله ای داشت. این آدم از دنیا و آدم ها و مذهب هایش سرخورده بود و به چهار دیوار خانه ی خود پناه برده بود و از روزی که سودابه مرده بود، درصدد برآمده بود که از علاقه ها و آرزوهای خودش بزند و به چیزی انس نگیرد.

برای همین بود که هنوز هفته ی زنش سر نرفته بود که قناری های هلندی فرفری به آن نازنینی که هر کدام را با خون جگر به دست آورده بود و از آنها جوجه کشی کرده بود، از قفس آزاد کرد.

این روز هم در خاطرات زندگی او غم انگیز و فراموش نشدنی بود. وقتی که یکی یکی آنها را پر داد، دلش به هم فشرده شد و بغض گلویش را گرفت.