کتاب حوالی کیلومتر دوازده اثری است از شقایق لامعی به چاپ انتشارات یوپا.

این کتاب روایتگر داستان زندگی دختری جوان به نام نهال است، داستانی که مدام بین گذشته ای نه چندان دور و زمان حال در رفت و آمد است و از رابطه ی از هم گسسته دختر با همسرش «کیهان مغربی» حکایت دارد، رابطه ای که خوشی اش دوام چندانی نیاورد و خیلی زود به سردی گرایید، البته نه بی دلیل… شاید دلیل آن بر می گردد به همان گذشته نه چندان دور و پسری به نام سروش که پیش از کیهان سر و کله اش در زندگی نهال پیدا شده بود… شاید ماجرایی از گذشته کیهان سر در می آورد… و یا شاید…

داستان، پرکشش و جذاب روایت شده، همه چیز در کمال سادگی حکایت می شود اما آن چنان گیرا که از همان لحظات ابتدایی توجه خواننده را به خود معطوف می سازد.

چشم از ماشین های در رفت و آمد در خیابان گرفت و بی حوصله کتابی که به تازگی خریده بود را ورق زد. موضوع کتاب زیادی برایش آشنا بود؛ انگار کتاب را کسی از روی زندگی خودش نوشته بود. کتاب هم دخترک عاشق داشت و مرد زخم خورده و بداخلاق؛ کتاب هم ارتباط از هم گسسته شده داشت و دل شکسته؛ کتاب هم درست مثل زندگی اش روایت رابطه ی نیم بند داشت؛ اما غیرواقعی بود! حداقل از نظر نهال غیر واقعی بود. مرد کتاب دل زده بود اما به پای حرف های دخترک می نشست؛ مرد کتاب دلش می رفت برای موهای مواج دختر؛ مرد کتاب نرم می شد؛ دلش به رحم می آمد؛ یاد دوران تب دار عاشقی اش می افتاد؛ مرد کتاب واقعی نبود.

مرد واقعی، مرد زندگی نهال بود. به پای حرف نمی نشست؛ چیزی دلش را نمی برد؛ نرم نمی شد؛ دلش به رحم نمی آمد؛ یادش نمی افتاد که روزی عاشق بوده…

کتاب را نخوانده بست. حوصله اش نمی کشید داستان غیرواقعی بخواند. به دخترک داستان حسودی می کرد.

کتاب را کناری گذاشت و از روی صندلی ای که کنار پنجره گذاشته بودش بلند شد…

دلش تنهایی بیشتر از این را نمی خواست؛ دوست داشت شبیه دخترک داستان باشد.

چه می شد اگر سر به سر کیهان می گذاشت؟

چه می شد اگر کمی دلبری می کرد؟

نهال که تا به حال امتحان نکرده بود… شاید دل کیهان هم می رفت برای موهای بلند. مرد بود دیگر… می شد بی توجه باشد به ظرافت های زنانه؟ سابقه بدی هم که نداشت در این زمینه… تجربه به نهال ثابت کرده بود که مردش چقدر…