اثری است از اولریش بک به ترجمه رضا فاضل-مهدی فرهمند نژاد و چاپ انتشارات ثالث. این کتاب به بررسی نتایج و عواقبی که پیشرَوی دنیا به سوی صنعتی شدن در پی دارد می پردازد؛ نویسنده در واقع جامعه صنعتی را به عنوان جامعه خطر در نظر می گیرد و از پیامدهایی که مدرنیته بر امور سیاسی، اجتماعی، خانواده، روابط جنسی و حتی حوزه اقتدار ملت ها و دولت ها برجای می گذارد پرده بر می دارد. اولریش بک طیف وسیعی از مسائل را که دنیای امروز با آن روبروست هم چون فردگرایی، جهانی سازی و… مورد مطالعه قرار داده است.

برای زنده ماندن در جامعه صنعتی قدیمی، مهارت فرد در ستیز با فقر مادی و اجتناب از تنزل اجتماعی ضروری بود. این موضوع کانون کنش و اندیشه با هدف جمعی «همبستگی طبقاتی» بود، همان طور که اهداف فردی اش رفتار آموزشی و برنامه ریزی شغلی بود. اما در جامعه خطر مهارت های اضافی اهمیت حیاتی می یابند. در این جا، توانایی پیش بینی و تحمل خطرات و رویارویی با آن ها، به گونه ای سیاسی و زندگینامه ای مهم می شود. به جای ترس از دست دادن پایگاه، آگاهی طبقاتی و گرایش به تحرک عمودی که کمابیش یاد گرفته ایم چگونه با آن ها برخورد کنیم، مسائل اساسی دیگری رخ می نماید: چگونه نتایج منتسب به خطرات و ترس ها و ناامنی های نهفته در آن را کنترل کنیم؟ اگر نتوانیم بر دلایل ترس چیره شویم، چگونه می توانیم حریف این ترس ها شویم؟ چگونه می توانیم بر روی آتشفشان تمدن زندگی کنیم، بدون آن که آن را به عمد فراموش کنیم و بدون آن که نفسمان به خاطر این ترس ها بند آید–نه به خاطر بخارهایی که از این آتشفشان بیرون می آید.