تصمیم گرفتم خودم باشم

کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم (اجازه نده رهگذران به زندگی ات آسیب بزنند.) اثر کیم سو هیون است به ترجمه فریماه بیابانی و چاپ انتشارات دانش آفرین.

کتاب پیش رو در کمال صمیمیت، توصیه ها و راهکارهایی ساده و کارآمد را برای تجربه یک زندگی دلچسب تر که از پذیرش خود واقعی مان حاصل می شود، در اختیار می گذارد. نویسنده در اثر خود یادآوری می کند که لزومی ندارد با افراد نامهربان مهربانی کنیم، شایسته نیست با مقایسه کردن زندگی دیگران با خودمان، از خوشی هایی که زندگی شخصی مان به ما هدیه می کند، لذت نبریم، منصفانه نیست که به خاطر فقر شرمسار باشیم یا به دلیل برخی از مسائل که خجالت آور نیستند بیهوده خودمان را سرزنش کنیم. کیم سو هیون تاکید دارد که لازم است عزت نفس مان را تقویت کنیم و بپذیریم ما با وجود عیب ها و نقص هایی که داریم دوست داشتنی هستیم، ضروری است تا احساسات مختلف خود را بشناسیم و بروز بدهیم، باید زندگی مان را از چیزهایی که به آن نیاز نداریم خالی کنیم و… .

این کتاب در قامت یک دوست دلسوز و مهربان، ساده ترین مسائلی را که ممکن است فراموش کرده باشیم به ما یادآوری می کند و زمینه ای را فراهم می سازد تا لحظاتی گرم و آرام را سپری کنیم.

ناراحت باش

جدا از هر چیزی در زندگی، کسانی که دوست شان داریم، کودکی، ایده آل های نوظهور، جوانی مان، حقایقی که روزگاری به آن ها باور داشتیم، همه و همه، کوتاه یا بلند، نیاز به سوگواری دارند.

سوگواری احساسی کاملا غمناک است که بدون مقاومت عاطفی از جانب شخص صورت می گیرد. هیچ یک از ما به اندازه کافی شجاع نیستیم که بتوانیم با رنج هایمان مواجه شویم. بنابراین خود را مجبور به نادیده گرفتن و یا کنترل احساسات مان می کنیم یا شاید عواطف و احساسات خود را به خوبی نمی فهمیم. در نتیجه آن، به خود اجازه ناراحت بودن را نمی دهیم.

فروید گفته است، مردم هنگامی که به اندازه کافی سوگواری نمی کنند، دچار افسردگی می شوند. عواطف و احساسات با عدم بروز، خود به خود ناپدید نمی شوند. با سرکوب کردن احساسات، حس از دست دادن چیزی که برایش سوگواری نمی کنیم، از بین نمی رود، در عوض تبدیل به افسردگی می شود و شما را از حرکت به سمت جلو بازمی دارد.

اگر اضطراب داریم و افسرده هستیم، اما دلیلی برای آن پیدا نمی کنیم، باید حقیقت را بدانیم. حتی اگر کاملا پنهان باشد، باید از خود بپرسیم و دنبال سرنخ بگردیم، تحقیق کنیم تا به حقیقت نزدیک شویم؛ حتی اگر دانستن حقیقت به معنای پایان تحقیقات باشد. تنها با منطقی سازی حقیقت است که می توانیم خود را از عواطف سنگین و غیرقابل تحمل نجات دهیم و هم چنین آزادانه ناراحت باشیم و سوگواری کنیم.

پس، از ژرف ترین ترس های شما می پرسم، از چه چیزی شکل گرفته ای؟

تسلیت بر همه چیزهایی که دیگر کاری برای آن ها نمی توان کرد.

برای مواجهه با ذات حقیقی مشکل، چیزی که نیاز داریم تعدد افکار مختلف نیست؛ فکر کردن به عمق مشکل است.