کتاب تجربه هشیار اثری است از توماس متزینگر به ترجمه دکتر غلام رضا محمودی و چاپ انتشارات وانیا. این کتاب پیرامون مسئله هشیاری، موضوعی هم راستا با خودآگاهی که بشر کمترین شناخت را نسبت به آن دارد و کسب دانش پیرامون آن نیازمند یک انقلاب علمی بزرگ است، نگارش شده است. هشیاری مسئله ای مبهم و پیچیده است که تصویری نوین از وجود انسان ارائه می کند و بشر برای کشف معمای آن روز به روز علاقه مند تر می شود و پرسش های بیشتری در ذهنش جان می گیرد. اثر حاضر پیرامون این مبحث میان رشته ای سخن می گوید و تلاش دارد ابعاد گوناگون آن را روشن سازد.

در قلمرو فلسفه ذهن، حس یافت ها (ویژگی جدا شده) به عنوان حالات ذهنی انگاشته شده اند که از محتوای خاصی برخوردارند: یک کیفیت ذهنی از تجربه که تنها در دسترس فردی است که آن تجربه را دارا است. مخصوصا حالات هشیاری حسی این کیفیت را دارند: کیفیت حسی آبی سیر در تجربه رنگ یا دردمندی در تجربه دردناک نمونه هایی از آن به شمار می آیند. با این حال، این نوع محتوی مشکلات متعددی را ایجاد می کند. به نظر می رسد این کیفیت تنها از منظر اول شخص قابل بیان باشد. این کیفیت ذهنی را می توان هسته مرکزی مسئله حالات هشیار دانست. با این حال، این هسته به هیچ یک از ارتباطات پیچیده و علّی در درون دنیای فیزیکی تن نمی دهد. در بهترین حالت، محتوای کیفی صرفا به شکل غیر مستقیم با نفس علّی یا نیم رخ کارکردی حالات مربوط بدنی ارتباط برقرار می کند. علاوه بر این، اطلاعات درون محتوای کیفی می تواند با دشواری بسیار به فضای عمومی انتقال یابد، زیرا به راحتی در اشکال زبان شناختی بازنمایی از دست می رود (در قالب زبان نمی آید). این امر باعث می گردد که فکر کنیم محتوای پدیداری غیر قابل وصف است. این ویژگی ها موجب می شود حتی ساده ترین محتویات پدیداری مثل شیرینی شکر یا دردمندی درد از نظریه های هشیاری کنار گذارده شوند، نظریه هایی که می کوشند این محتویات را در کنار سایر امور به طور طبیعی مورد بررسی قرار دهند و تا آنجا که ممکن است از دیدگاه اول شخص بهره بگیرند. البته توصیف اغراق آمیز درباره ویژگی های حس یافت ها می تواند تعارض برانگیز باشد.