كتاب بيسكويت، گروه هاي موسيقي و نقشه هاي خيلي بزرگ، چهاردهمين جلد از مجموعه ي هيجاني و پرطرفدار تام گيتس به قلم ليز پيشون، ترجمه آتوسا صالحي و چاپ انتشارات افق است.

این کتاب داستان پسر بازیگوش و بامزه اي به نام تام گیتس را در خود جای داده که معتقد است می توانید از راهكارهايش برای در رفتن از زیر کارهایی که دوست ندارید استفاده کنید و بعد با لذت به خواندن و نقاشی کردن مشغول شوید. او و دو تا از دوست هایش یک گروه موسیقی به نام سگ زامبي دارند که می خواهند با ترانه هایشان بچه ها را حسابی تحت تاثیر قرار دهند، البته تام گیتس نقشه های دیگری هم دارد، مثل: نوشتن چند ترانه درباره ي چيزهاي خيلي مهم مثل بيسكويت، آفتابي نشدن جلوي چشم دليا و خيلي نقشه هاي جالب ديگر. می توانید با او همراه شوید و از نوشته ي جذاب و خنده دارش لذت ببرید.

از پله ها بالا مي روم تا يك تابلو خيلي مهم درست كنم.

اصلا دلم نمي خواهد دليا توي اتاقم بپرد و چشمش به آن مجله هاي موسيقي بيفتد.

چون اگر آن ها را ببيند مي فهمد كه من توي اتاقش بوده ام.

واقعا توي اتاقش قصد جاسوسي نداشتم. فقط دنبال مجله ها مي گشتم كه يك دفعه چشمم به چيز ديگري خورد؛ چيزي حسابي هيجان انگيز.

دفتر خاطرات دليا

بغلش يك قفل بزرگ داشت كه بيشتر كنجكاوم مي كرد، اما من پسر خيلي خوبي بودم و جلوي كنجكاوي ام را گرفتم چون مي دانستم دفترش خصوصي است (و نمي توانم بازش كنم).

اميدوارم دليا متوجه نشود به آن دست زده ام، چون اگر بفهمد دفتر خاطراتش را ديده ام بدجوري عصباني مي شود. آن وقت حتما مامان و بابا هم ديگر اجازه نمي دهند توي اتاقش بروم و حسابي توي دردسر مي افتم. اين هم دليل خوب ديگري براي تابلو درست كردنم بود.

دور شويد (محل تمرين)

مي توانم يك عالمه تابلوي ديگر هم درست كنم، اما همين براي اين دفعه كافي است.