کتاب بهارستان: اثر نورالدین عبدالرحمن جامی است با مقدمه و تصحیح و تعلیقات هادی اکبرزاده و چاپ انتشارات روزنه.

این اثر حاوی حکایات و اندرزهایی اخلاقی به نثر ساده و مسجع آمیخته با نظم و یکی از مشهورترین آثار جامی است. اثر حاضر به پند و اندرز، حکایات حکمت آمیز، مطالب اخلاقی و همچنین شرحی از احوال شاعران ایرانی پرداخته است. کتاب پیش رو شامل یک مقدمه، هشت روضه و یک خاتمه است. جامی  بهارستان خود را به پیروی از شاهکار گلستان سعدی نگاشته است.

قطعه

خواهی که شاه عدل کند، عدل پیشه باش//در کار خود که معرکه گیرودار توست

شاه آینه ست هرچه همی بینی اندرو//پرتو فکنده، قاعده کار و بار توست

حکمت- پادشاهی از حکیمی طلب نصیحت کرد. حکیم گفت: از تو مسئله ای بپرسم، بی نفاق جواب گوی. زر را دوستر می داری یا خصم را؟ گفت: زر را. گفت: چون است که آن را که دوستر می داری –یعنی زر را- این جا می گذاری و آنچه او را دوست نداری- یعنی خصم را- با خود می بری؟ پادشاه بگریست و گفت: نیکو پندی دادی که همه پندها در این درج است.

هزارگونه خصومت کنی به خلق جهان//ز بس که در هوس سیم و آرزوی زری

تراست دوست زر و سیم و خصم، صاحب آن// که گیری از کفش آن را به ظلم و حیله گری

نه مقتضای خرد باشد و نتیجه عقل//که دوست را بگذاری و خصم را ببری

حکایت= اسکندر یکی از کاردانان را از عملی شریف عزل کرد و عملی خسیس به وی داد. روزی آن مرد بر اسکندر درآمد و گفت: چگونه می بینی عمل خویش را؟ گفت: زندگانی پادشاه دراز باد! نه مرد به عمل بزرگ و شریف گردد بلکه عمل به مرد بزرگ و شریف شود، پس در هر عمل که هست نیکو سیرتی می باید و داد و انصاف. اسکندر را سخن وی خوش آمد و عمل وی به وی باز داد.

قطعه

بایدت منصب بلند بکوش//تا به فضل و هنر کنی پیوند

نه به منصب بود بلندی مرد//بلکه منصب بود به مرد، بلند

حکمت- سه کار از سه گروه زشت آید: تندی از پادشاهان و حرص بر مال از دانایان و بخل از توانگران.

قطعه

این سه کارست کش نگارد زشت//از سه کس خامه نگارنده:

تنخویی ز پادشاه قوی//حرص دانا و بخل دارنده

حکمت- حکیمان گفته اند که همچنان که جهان به عدل آبادان گردد، به جور ویران شود. عدل از ناحیت خویش به هزار فرسنگ روشنایی دهد و جور از جای خود به هزار فرسنگ تاریکی آورد.