مجموعه دو جلدی برادران کارامازف به قلم فئودور داستایوسکی نگارش شده، اصغر رستگار آن را ترجمه کرده و انتشارات نگاه به چاپ رسانده است.

این اثر روایت گر داستانی است که توسط بسياري از انسان هاي بزرگ همچون اينشتين، فرويد،كورت ونگات و مارتين هايدگر مورد تحسین قرار گرفته و زندگي خانواده اي عجيب را که در آن روابطی غير معمول ميان پدر كه فردي عياش و فاسد است با پسرانش كه از راهي نامشروع از او به وجود آمده اند، وجود دارد، به تصویر کشیده است. رماني فلسفي با رويكردي عميق در زمينه اخلاق، الهيات، وجود خداوند و اختيار كه شما را به تفكر وا مي دارد و با جذابيت بالا كنجكاوي تان را براي كشف ادامه داستان تحريك مي كند.

چقدر ساده ای تو، آلیوشا، چقدر ساده ای! تو با همه ی هوشت، از این چیزها اصلا سر در نمی آوری. من از این که او غیرتی است ناراحت نیستم. اگر غیرتی نبود ناراحت می شدم. من دلم می خواهد مردم غیرتی باشد. من این جوری ام. غیرت ناراحتم نمی کند. خیلی هم سنگدل ام. خودم هم غیرتی ام. خودم هم غیرتی ام. خودخوری من از این است که او دوستم ندارد. الان هم دارد ادای غیرتی بودن را در می آورد. فکر می کنی کورم، نمی بینم؟ یکهو شروع می کند به حرف زدن را جع به کاتکا جونش. به من می گوید: “عجب زن نازنینی است. فکرش را بکن: برای نجات من از دست قضات محکمه، خواسته یک دکتر متخصص از مسکو بفرستند. بهترین و معروف ترین وکیل مسکو را برای من گرفته. ” پس لابد فکر و ذکر شب و روزش همین دختر است، وگرنه جلوی من ازش تعریف نمی کرد. یک جو شرم و حیا ندارد این مرد! خودش هم می داند حرف بیخود می زند. برای همین داد بیداد می کند. می خواهد تمام تقصیرها را بندازد گردن من. می خواهد بگوید: “چون تو قبل از من با آن لهستانیه بودی، پس من هم حق دارم با کاتکا باشم!” اصل حرفش همین است! می خواهد تقصیرش گردن من باشد. عمدا دعوا راه می اندازد. فهمیدی؟ خیلی خب. من هم بلدم…