کتاب باشگاه تفکر و خلاقیت (تمرین هایی برای پرورش مغزی خلاق و متفکر) اثری است به ترجمه و تالیف الهه شفیع آبادی با چاپ انتشارات مهرسا.

این کتاب دربردارنده مجموعه ای از تمرین ها و فعالیت ها برای کودکان 8 تا 11 سال است که به تقویت مهارت های ذهنی، افزایش بهره وری و فعال نگه داشتن مغز، ایجاد بستری مناسب برای انجام فعالیت های پیچیده مغزی و گسترش و تقویت خلاقیت و دیدگاه انتقادی در آن ها منجر می شود. کتاب 39 موضوع را که به هر یک از آن ها سه صفحه اختصاص داده شده در بر می گیرد، در دو صفحه ی نخست تمرین های متنوع فکری ارائه شده و در صفحه سوم تمرین های سرگرم کننده مانند پازل های منطقی، چیستان یا کدهای رمزی مرتبط با موضوع مورد نظر در اختیار قرار گرفته است.

برخی دانشمندان مغزپژوه بر این باور هستند که افکار ما ماهیتی روایی دارد. یعنی ما در ذهن خود، زندگیمان را مانند یک داستان روایت می کنیم. انگار زندگی هرکدام از ما شبیه یک رمان است. بعضی ها این رمان را می نویسند و منتشر می کنند و بعضی ها هم فقط آن را زندگی می کنند. یعنی شاید حتی نیاز نباشد که روایت زندگیمان را به زبان بیاوریم بلکه ممکن است این روایت زندگی، تنها در اندیشه ی ما باشد. اصلا ممکن است ما معنای زندگی خود را در این ببینیم که داستانی داشته باشد. کارکردهای مختلف مغز ما می توانند اشکال روایی به خود بگیرند. برای نمونه تخیل کردن، فرض کردن، پیش بینی آینده و به یادآوردن خاطرات گذشته همه می تواند طوری در مغز ما دستکاری شوند که تایید کننده ی محتوای روایت افکار ما باشند.

روایت چه ویژگی هایی دارد؟ در هر داستانی یک سری داده های خام اولیه مانند اشخاص، وقایع، احساسات و افکار وجود دارند. کسی که داستان را روایت می کند، این اجزا را به شکل معناداری به هم ربط می دهد و به آن ها رنگ و بویی از احساسات و عواطف می بخشد. برای هر رخدادی علتی را معرفی می کند و به این طریق به عناصر خام معنا می بخشد. در داستان ها معمولا یک چشم انداز درونی وجود دارد که از زاویه ی نگاه خود روایت گر داستان است و یک سری چشم اندازهای بیرونی وجود دارد که از نگاه شخصیت های داستان است.

محتوای افکار ما هم می توانند ویژگی هایی شبیه روایت کردن یک داستان داشته باشند. ما از زاویه ی نگاه درونی خود به اطرافیانمان و وقایع نگاه می کنیم. به آن ها رنگ و بویی از احساسات و عواطف می دهیم. برای هر رخدادی علتی را در نظر می گیریم و حتی سعی می کنیم از زاویه ی نگاه دیگران هم یک موقعیت را ببینیم.