اثری است از شهریار وقفی پور به چاپ انتشارات شمشاد. این کتاب داستان نویسنده ای قاتل را روایت می کند، مردی که کتاب هایش بسیار مورد علاقه سرگرد اقبالی، مسئول پرونده اش، است؛ درواقع سرگرد اقبالی با مطالعه ی نوشته های او از گناهکار بودنش اطمینان حاصل کرده، یعنی مدت ها پیش از اینکه نویسنده قتلی صورت دهد، مامور آن را پیش بینی کرده اما کاری برای جلوگیری از وقوع جرم از دستش برنیامده است. اقبالی دست نوشته هایی از نویسنده را که پیش از این منتشر نشده در اختیار خواننده می گذارد، دست نوشته هایی که به تدریج خود سرگرد هم بخشی از آن می شود.

زن یک فنجان قهوه ی دیگر خورد و به ساعت روی صفحه مونیتور نگاهی انداخت و پرسید درست است و من هم گفتم درست است. زن گفت باید دیگر راه بیافتد، شوهرش دو ساعت و نیم دیگر می رسد و او می رود دنبالش یا باید برود دنبالش فرودگاه. گفت بقیه ی وقت را آنجا می گذراند، یعنی در واقع انتظار می کشد. چیزی دیگر نگفت و شاید باید بعدها بگوید، فقط از قهوه تشکر کرد و مانتواش را پوشید و دسته کلیدش را از روی میز، یعنی تنها میز خانه ام، برداشت و رفت و بعد چند ثانیه صدای آسانسور آمد و زن پایین رفت. از پنجره نگاهش کردم، دیدم سوار ماشینش شد، بدون آن که نگاهی به بالا بیاندازد تا در خاطرش بماند در کدام خانه بوده است. رفت سوار ماشینش شد، روشنش کرد و آرام آرام از محوطه خارج شد و رفت احتمالا طرف فرودگاه. همین.